بورانی من پز (!) ...

امروز توفیق اجباری بود تا در خانه بمانم ... پریشب نوراخانیم تا ساعت 3 شب بازی شان گرفته بود و گیج و منگ خوابیده بودم و دیشب از حوالی ساعت 10 شب موقع راه رفتن ؛ از شدت بی خوابی (!) فرانسه می نوشتم !!! حالا چرا به کج و کوله راه رفتن فرانسه نوشتن گفته اند نمی دانم!؟!؟

خدا را چه دیدی !؟

ما هر روز صدها صفحه حرف می زنیم !! حرفهایی که سر و ته شان در یک جا جمع نمی شوند و بیشتر از نوع " از این شاخه به آن شاخه پریدن " هستند !! و گاه حرف زدن های ما منشاء تحریک خارجی دارد و خیلی وقت ها این محرک ها نمی مانند تا تمام حرفهای ما را بشنوند !! از مزایای خانه ماندن این است که به تحریک درونی حرف زده و یا می نویسیم و این بسی بسیار خوب است !! نمونه اش نوشته ای که دوست عزیزم در مورد " کوری " و " کرونا " نوشته است ...

برداشت شخصی از بهداشت عمومی ...

دیروز دختر دوستم برایم در اینستاگرام یک مطلبی در مورد قرنطینه خانگی دایرکت کرده بود ... آنقدر تابلوی ممنوع در انتهای هر سطر داشت که یک شرایط فوق العاده اضطراری را می طلبید !! البته که شیوع یک بیماری مهلک ( فعلا نه کرونا !! ) می تواند چنین اضطراری را ایجاب کند 

کرونا +

امروز ما هم جزو استان ها و شهرهای کرونا مثبت  شدیم ... از بعد از ظهر گرد مرگ در شهر پاشیده شده است !! مردم به طرز باورنکردنی دپرس شده  و در اتوبوس با شک به هم نگاه کرده و از هم فرار می کردند ...

تا خاطره شود ...

یک سال گذشت ، نه آنقدر سریع بود که بشود گفت چشم برهم زدنی و نه آنقدر کُند بود که بگویم عمری بود ... یک سال بود و البته کمی متفاوت و حضور این فسقلی برای شکستن عادات روزمره زندگی کافی بود !!