هفت هزار سال ستمنامه !

تاریخ ما پر است از کسانی که به زور شمشیر و با انگیزه تخت و ریاست ، بلند شدند و دیر یا زود ، خود و یا فرزندانشان ، طعم تلخ فرو افتادن را چشیدند !؟ و مطمئنا کسی را در تاریخ ایران زمین نداریم که به غیر از ظلم به بزرگی رسیده باشد ، اگرچه تاریخ نویسان از ترس یا از طمع ، در شستن بدی های او نهایت تلاششان را کرده باشند ...

و کمی اراده ...

نوشتم که چند روز پیش توی خوابم ، پدربزرگم را دیدم و اشاره ای داشت به نوشته ای ناتمام ... صبح در بین فایل ها دنبال نوشته گشتم و دیدم که متاسفانه همان صفحه اول را که تایپ کرده بودم ذخیره کرده ام و هفت هشت صفحه ی پریده است ، شاید هم به نام دیگری ذخیره کرده ام ... نام فایل را گذاشته بودم " کامِنت اَلِه وو " ، معلوم است که درزمان دیگری شاید جستن و یافتن سخت باشد !؟

و باز لس آنجلس ...

خبر داع این روزها ، همچنان لس انجلس است ... سرزمین فرشتگان در آتش سوخته است و حالا تقریبا خالی از فرشته شده است !؟ دلخوشی و سرگرمی خاص و نفس تازه ای به فضای مجازی وارد شده است و هر کس هر چه در چنته دارد ، روی این پروژه می گذارد !؟

دعای مظلوم

« زورت ار پیش می‌رود با ما / با خداوند غیب دان نرود / زورمندی مکن بر اهل زمین / تا دعایی بر آسمان نرود » این شعر سعدی هم یادگاری ست از زمانی که نه آمریکا بود و نه جمهوری اسلامی (!؟) ولی آنچه همیشه بوده ظلم انسانها به همدیگر برای چند روز مال اتدوزی بیشتر و سلطه ی بیشتر !؟

خواب خوش

بقول آن خواننده قدیمی:

خواب خوشی وقت سحر ، دیدم و یادم نرود

روی تو با دیده ی تر ، دیدم و یادم نرود !