مهره زهرمار ...

از پریروز که حادثه سانحه بالگرد رخ داده تا همین لحظه که شدیدا سرما خورده و روی مبل ، رو به قبله ، دراز کشیده ام (!) برای مرور و توصیف لحظات  سانحه ، دائما ، منظومه بزرگ « مهره سرخ - اثر سیاوش کسرایی » را مزمزه می کنم 

 

من برای مطالعه هیچگاه عجله نداشته و ندارم ، گاه کتابی را خریده ام ؛ مثلا سال هفتاد مجموعه شعر نیما یوشیج را گرفتم ، و سال هفتاد و شش آنرا خواندم  ... و دهها مورد دیگر !؟ و وقتی به وقتش کتابی را بخوانم ، تقریبا تمام آن را درک و حس می کنم و جزئی از افکارم می شود ؛ گاه محتوای کتاب در اندیشه ام  و گاه فرم کتاب در حرفهای روزمره ام  ...

در طول تاریخ بشر ، همواره اشتباهات بزرگی رخ داده است و مانند آن مار بزرگ و وحشتناک در بازی مارپله (!؟) فرد ، فرهنگ یا سیستم حاکمه ای را از جایگاه خیلی بالا ، به پائین ترین حد انتقال داده است ... نشیب و فراز در سیستم های حاکمه ایران در یک بازه دو - سه هزار ساله نشان می دهد ، معدل سرجمع حکومتها ، نهایتا در تخریب جایگاه و سقوطشان نقش داشته است ؛ آنکه فرصت داشت و فراغت داشت ( مثل خسرو پرویز ) مشغول عیش و نوش و حرمسراسازی بود و آنکه در تنگنای حمله قرار داشت ( مثل یزدگرد ) چاره و برنامه ای جز شکست و فرار نداشت  !؟ گماشتن افراد نالایق و سیاسی در پست های تخصصی ، دیر یا زود ، با بالاترین خسارت، خودش را نشان می دهد

دیروز در مرکز تبریز غوغا بود ، مراسم وداع با امام هر روز هفته ( و نه صرفا جمعه ) که فوق العاده محبوب بود و استاندار جوان که در عرض چند ماه شایستگی اش را اثبات کرده بود و صدها مدیر تنبل و مفتخور و رشوه گیر ، برای رفتنش دعا می کردند و تنها استانداری بود که صفحه عمومی در انیستا داشت و گزارش عملکرد می داد !؟ دیروز از ساعت ۹ صبح مراسم وداع بود و تشییع اجساد از مقابل مسجد شهدا ( شازده سابق ) که نزدیک به ۱۷۰ سال قبل , محل اعدام « محمد باب »  موسس فرقه بابیه بود ، صورت می گرفت ... مردم از هر نقطه شهر سرازیر شده بودند و قیافه ها نشان می داد برای چه کاری عزم را جزم کرده اند !! از میدان عتیق ( منصور سابق ) تا میدان ساعت و در ادامه تا جلوی بانک ملی  و میدان شهدا که مسیر من بود ، ازدحام جوری بود که طی کردن عرض خیابان ممکن نبود !! صحنه ای که مرا به چهل و چند سال پیش برد ، ما کودک بودیم و بهمراه همسایه ها رفته بودیم راهپیمایی ، شاید پائیز ۵۷ ، بود ... من هشت - نه ساله بودم و میان جمعیت گم می شدم و تنها می توانستم آسمان و شاخه های بالایی درختان را ببینم و صدایی که هنوز توی گوشم مانده است « مواظب باشید ، اینجا بچه هست !؟ زیر دست و پا نماند ... » دیروز « مهدی رسولی » هم در تبریز بود ، مداح های دو زبانه  و بزرگ برای جمع کردن این قبیل مراسمات لازم هستند !! یک جایی صدا زد :« مواظب کاروان جانبازان باشید تا زیر پا نمانند ... » یاد شعری از شهریار افتادم که مخصوص عاشورا بود :

حسینه یئرلر آغلار گؤیلر آغلار

رسول مصطفا پیغمبر آغلار

...

صحنه عجیبی بود ، فیلمبردار گریه می کرد ، راننده گریه می کرد ، افسر و سرباز انتظامی گریه می کرد ، گزارش کننده و گزارش شونده گریه می کردند ... و همه ...

اجساد را ظهر به قم بردند و آنجا هم جمعیت خیلی زیادی آمده بودند و امروز هم که مهمان تهران بودند و فردا دوباره در تبریز مراسم تدفین هست و استاندار را به مراغه خواهند برد ...

مراسمات که تمام بشود ، جریان پرواز و سقوط باید بررسی گردد تا عامل این سانحه معلوم گردد ، البته اگر آن را توی پوشه امنیتی نگذاشته باشند ...