و برمی گردیم ...

و داریم شهرهای بزرگ و کوچک را هی رد می شویم بطرف تبریز بزرگوار (!؟) ، راهی که ناصرخسرو در طول چند ماه آمد و کلی فسفر سوزاند برای ثبت دیده هایش ... را طی می کنیم و گهگاه عکسی بیادگار می گیریم ..
 

 

ایام قدیم راهها از میان شهرها رد می شد ، تا رونقی باشد و کسبه و ... سهمی بگیرند از تردد مسافران (!؟) ، ماشین ها هم جوری بود که به نسبت مسافت پیموده شده ، هم مسافران و هم ماشین ها باید نفسی تازه می کردند و استراحتی ... حالا اتوبانها از چند کیلومتری شهرها رد می شوند و خیلی کم وارد محدوده مسکونی می شوند و همان تعداد کم هم ، خیلی زمان تلف می کند !! علی الظاهر با شتاب گرفتن زندگی ، زمان مهمتر و ارزشمند می شود ولی همان زمان ارزشمند در برنامه ریزی مسافرت ها ، قربانی راهها می شود و برای همین کیفیت مسافرت ها از نظر محتوی پایین تر از سفرهای قدیم هست !!؟

صبح حوالی ساعت ۶ از مشهد راه افتادیم ، این بار از مسیر  جنوب کوههای البرز راه بازگشت را انتخاب کرده بودیم ( مسیری با رنگ کرمی !) ... نیشابور را ندیده رد کردیم ، علاقه ای هم به دیدار نداشتیم نه حظی از فلسفه خیامی داریم و نه علاقه ای به عرفان عطاری !!؟ نیشابور را با فیروزه اش می شناسیم و همان از دور رد شدن کفایت می کرد !!؟ سبزوار را ناچار وارد شهر شدیم ، به قصد خرید نان ولی نانی که خریدیم را نخوردیم و ظهر در کنار درختان میدانی در سمنان برای سگها کنار گذاشتیم !!؟ واقعا برای یک ساکن تبریز ، داستان عادت کردن و کنار آمدن با داستان نان در شهرهای دیگر ؛ مخصوصا شهرهای غیر ترک (!؟) خیلی سخت است ...

بعد از سبزوار شاهرود بود و از شاهرود ، مهمترین یادآوری همان پادگان آموزشی مشهورش در ذهنمان بود که دستشویی هایش با ساختمان هایش چند کیلومتری فاصله داشتند و از این نظر شهرت ملی داشت !!!

و بعد دامغان ، دامغان را با پسته اش می شناختیم و پسته حالا به خواب ما هم نمی آید ، چه برسد به سفره مان (!؟) ، دامغان را با همان فاصله ای که با پسته داریم ، رد کردیم !!؟

با سمنان غریبه نبودیم ، سمنان برای ما هم دشت های گندم را بیاد می آورد و اینکه از استان های گندم خیز معروف است و هم اینکه معادن زیادی دارد و برخی از اقلام مورد نیاز ریخته گری ما از سمنان تامین می شد !؟ و دیگر اینکه با همان بضاعت ضعیف اش ، دو رئیس جمهور پرادعا (!؟) به ایران هدیه داده است و واقعا شعار انقلاب در رابطه با دادن کشور به مستضعفین را تحقق بخشیده است !!؟ یکی از آنها برنامه مدیریتی برای جهان داشت(!) و دیگری کلید مشکلات کشور را در دست داشت (!) و هر دو در حد بضاعتشان موفق بودند !!؟

بعد از جنوب و غرب استان تهران رد شدیم ، ذکر خیری از ورامین کردیم و سبزی هایش و طالبی اش و هول و ولای شلوغی و ترافیک این محدوده در جانمان افتاده بود که بخیر گذشت ...

استان البرز را نمی دانم که توفیقی داشت تا از آن بگذریم یا نه ، برای ما نه فرقی داشت و نه حسی (!؟) ، مطمئنا یک مسئله متقابل بود ، کرج را شاه ساخت و توسعه داد تا حاشیه تهران کمی دورتر باشد ، مثل حیاطهای قدیمی و بزرگ که دستشویی را آنطرف حیاط می ساختند (!؟) این اعتقاد شخصی شاه در رابطه با حاشیه نشین ها بود (!؟) تا تهران خوش دوخت بماند و ویترینی تر !! انقلاب ، کرج را به آغوش مادرش رساند و در برخی جاها از شدت عجله ، دستشویی رفت بالای پذیرایی قرار گرفت !؟

استان قزوین را در ترافیک شدید و آسمانی که ابرهایش روی جاده پلاس شده بودند ، رد کردیم و وارد زنجان شدیم ... زنجان مزه هشتی بیرونی را می داد و انگار وارد حیاط خانه مان شده بودیم ، هرچند از هشتی تا اندرونی ۳۰۰کیلومتر راه داشتیم ...

و کمی بعدتر تابلویی مژده ورود به محدوده خودمان را داد ... از تبریز به هر کجا برویم ، حتی بلاد همجوار و حتی بلاد کفر (!؟) در مقایسات کوچک(!) و ظاهری(!) و مقطعی (!) شاید بتوانند خودی نشان بدهند ولی وقتی مِن حیثِ مجموع نگاه شود نه تنها در بزرگی ، بزرگواری خاصی نیز دارد که متمایز می شود ... شاید این جملات به نظر برخی خوش نیاید ولی از تبریز چه در زمان فوت ما و چه در زمان حیات ما ، جز چند وجب خاک به ما نمی رسد !؟ که ذوق زده شویم و بیخود تملق بگوییم ... و به دردش واقفیم که بعد از انقلاب به مهاجرت قوم یاجوج و ماجوج گرفتار است و هزار تهمت از بابت آنها به جان خریده است !؟ ولی واقعا چیز دیگریست ...

و همین سعادت در دنیا بس که ساکن تبریز و پرورده تربیت هسته مرکزی فرهنگ این شهر هستیم !!

حالا تابلو عدد ۹۵کیلومتر را نشان می دهد تا تبریز ...