حادثه سازان !!

چند روز پیش ، در شهرستان شبستر ، فردی بهمراه برادرزاده 15 ساله اش ، در حالیکه هواشناسی خودش را باندازه کافی جر داده بود (!) که هوا نامساعد هست و به ارتفاعات نروید (!) از سر حماقت راهی کوه شانجان  شده بودند و ساعاتی بعدتر خبر عدم بازگشت رسید !!

وقتی می نویسیم ساعاتی بعد ، دقیقا ساعاتی هستند که آخرین کورسوهای امید را تباه می کنند ... ابتدا خانواده نگران می شود و صبر میکنند !! و کمی بعد که صبرشان تمام شد به نزدیک ترین آدمها خبر می دهند و آنها جریان را کارشناسی و کالبدشناسی منطقی می کنند !! و وقتی عقلشان به جایی قد نداد دست به دامن نیروهای امدادی می شوند !! غالبا نیروهای امدادی در این مواقع حداقل دوازده ساعت بعد خبردار می شوند ...

خلاصه اینکه خبر در فضای مجازی پیچید ... و نیروهای امدادی از تبریز عازم شهرستان شبستر شدند !؟ و استوری گرفتن ها و از همان ساعات اولیه از خودمتشکر بودن ها و گزارش ها و دلسوزی ها و کارشناسی ها آغاز شد ...

واقعا چرا باید برای یک اتفاق کوچک در یک شهرستان متمول (!)  که می تواند دو سوم سوپرمارکت های تهران را پوشش بدهد (!) بهترین میوه های درختی کشور را به شمال تهران صادر بکند (!) در پایتخت برای همولایتی های خود بیمارستان و خیریه بسازد و ... نیروی کمکی باید از تبریز اعزام بشود !!؟؟

داستان کش آمد و امروز تقریبا دارد روز پنجم خودش را سپری می کند ... تلاش چند روزه رفتن به مسیرهای معمولی کوه برای جستن گمشده ها ادامه دارد و به جایی نرسیده است !! برخی ها مثلا شاکی هستند از دیر شدن جریان جستجو و البته بیخود می کنند ، فرقی نیم کند فرماندار شبستر باشد یا استاندار و مسئولین شهری و روستائی !؟!؟ آنها فکر می کنند ابعادجغرافیائی  یک کوهستان با نیم متر برف (!) با ابعاد کشوی رئیس دفتر و کارمندان شان یکی هست و دستور یافتن فلان نامه را با جستجو برای یافتن دو نفر در میان برف ها اشتباه گرفته اند !!

البته سطح شعور و آگاهی ملت همیشه در صحنه ی ما هم طلب می کند که یکی بیاید و برایشان نقالی بکند و گزارش بدهد !!  و یا مسئول خوب مسئولی هست که بموقع دستور بدهد ، پیگیری و به انجام رساندن را کسی حوصله ندارد !؟!؟ و برای همین از سگ گروه تجسس تا کسی که آخرین بار به هلی کوپتر امداد بنزین زده است (!) در حال استوری کردن و گزارش دادن هستند (!؟!؟) ولی نتیجه همانی هست که هست ...

و اممما خود داستان چیست !؟ مردی ظاهرا باسواد (!) که پزشک معتمد تامین اجتماعی شهر می باشد بهمراه برادرزاده 15 ساله اش و با پوششی نه چندان مناسب برای صعود زمستانی ... از آفتابی که توی شهر در بالای سرش می تابید فریب خورده و راهی کوه می شوند و طبیعی هست که می توانند با مشکلات عدیدع ای روبرو بشوند و در نهایت می توانند یکی دو مورد را رفع بکنند و در ادامه به مشکل برخورده و گم شده اند (!) و مطمئنا حالا فوت شده اند (!) و اگر طعمه گرگ نشوند که نشانی هایی از آنها برجا بماند (!؟) در چند روز آینده که برفها ذوب بشوند ، شاید اثری از اجسادشان بدست بیاید ... شاید هم اتفاقی در مسیر جستجوی نیروهای جستجوکننده دیده بشوند ...

متاسفانه خودسر بودن و یک دنده بودن از نشانه های یک زندگی ناسالم و حضور فعال داشتن در یک کشور جهان سومی می باشد و فرقی نمی کند فرد دارای چه میزان از تحصیلات و سواد بوده باشد !؟ سوادی که نتواند شعور را به حرکت دربیاورد فقط به درد ارائه به کارگزینی برای افزایش حقوق می تواند مفید باشد !؟ و یا در خواستگاری به درد بخورد که داماد مهندس هستند !؟ دکتر بودن می تواند درآمدزا باشد ولی نمی تواند متضمن دانایی زایی هم باشد !!

چند وقت پیش خبر رسید پزشکی که نوراخانیم را گهگاهی برای احوالپرسی پیش اش می بریم رفته است آفریقا ، تانزانیا ، قله کلیمانجارو !!! البته گروه هایی هستند که آدمهای کور و چلاق و مسن را متعهدانه و به سلامت (!) و البته با گرفتن مبالغ هنگفت تا بالای اورست می برند و می آورند ... ولی کسی نیست بگوید جمع کردن کلکسیونی از افتخارات ناهمگون چه کمبودی از زندگی شما را رفع خواهد کرد !؟!؟ به نوراخانیم می گویم :" دوکی جان رفته آفریقا با زرافه عکس یادگاری بگیرد و اگر توی مسیر او را شیر نخورد، بیاید !؟ " دوکی جان ما زرنگ باشد قدش به یک و نیم متر می رسد و اگر پیش زرافه بایستد (!) عکاس باید پانارومای از پائین تا بالا بگیرد !!