دل بزرگ ...

 

رفته بودم لب حوض

تا ببینم شاید

عکس تنهایی خود را در آب 

...

 

دیروز چند تا خرده کاری داشتم ، کارهای کوچک یهو بزرگ شده و کلی وقت می گیرند !؟ اولی دادن یک وسیله به تعمیرکار بود ، می توانستم خودم حل بکنم ولی تصمیم بر آن شد بدهم یکی دیگر کار بکند ...

خدا بیامرز پدربزرگم کلی خاطره برایمان به ارث گذاشته است ، یکبار مادربزرگم گفته بود که شیر حیاط چکه می کند و او به همسایه پیرشان که لوله کش بود گفته بود بیا و این را تعمیر کن ، او هم آمده بود و واشر انداخته بود و کار زیادی هم نداشت ، ناهار هم باهم در حیاط خورده بودند و رفتنی یک ده تومان هم داده بود ... مادربزرگم می گفت اگر می دانستم به یکنفر دیگر سفارش می دهد خودم درست می کردم ... پدربزرگ که به مادربزرگ « مشهدی » می گفت ، گفته بود :« مشهدی ... شیر آب بهانه بود تا یک ساعت با همسایه زیر این درخت بنشینیم ، خانه آنها حیاط ندارد و زیر درخت نشستن و یک ناهار دورهمی جای دوری نمی رود ، کمی هم حرف زدیم و دلش خالی شد ... ده تومان هم پول زیادی نبود ! » 

سر راهم برای مادرم گوشت خریده بودم ... گفته بود این بار بگو قصاب ریز نکند و بیار خودم خورد می کنم ، منهم طبق سفارش عمل کردم ، با دوستی سر کوچه خانه مادرم قرار گذاشتم و گوشت را به خانه مادرم دادم و رفتم بیرون ... دور دور رفتیم کمی قدم بزنیم و حرف بزنیم ، خیلی رفتیم و یک جایی سر زدم و بسته بود ، همسایه اش می گفت از روز اول جن رفته خانه دخترش و هنوز نیومده ! ... و بعد رفتیم تا باغ گلستان ( باغ فجر ) و کنار درختان نشستیم ، باغ گلستان از قدیم پاتوق بازنشسته هاست و ما هم باندازه چند دقیقه نشستن و خوردن یک نوشیدنی سهم داشتیم ؛ تیرماه امسال هشت سال را رد کردم و حالا در نهمین سال هستم ... و بعد سری به دستفروش ها زدیم ؛ انگشتر و تسبیح فروش ها و چند فقره بساط خرت و پرت ... آخر مسیر پیرمردی نشسته بود و توی بساطش یک عالمه خرت و پرت بود ، به دوستش می گفت که ده روز است چیزی نفروخته ام !؟ انگار جفت پا رفت روی دلم ، یک بسته چهارتایی مغار در بساط داشت ، گفتم: «  اینها چند ؟ » گفت:  « اینها را سیصد می دهم ولی برای تو بیست تومن هم کم می کنم ! » گفتم : « اینها را بده ببرم ...» دوستم گفت : « مغار لازم داری ؟ » گفتم : « مغار که بیاید ، چوب هم می آید و مشغولیت پیدا می شود !؟ »

در راه خانه بودم ، مسیر را از کوچه میارمیار انداختم تا بعد از سی سال یک مرور خاطره ای بشود ... اینجا یک کلیسای قدیمی هست که متعلق به فرانسوی ها بود ، یک بنای بسیار ساده و زیبای آجری که جناب معمار فقط با آجر خام ، هر نقشی دلش خواسته زده بود و هنوز بعد از ۱۵۰ سال قانتی داشت قابل احترام ... پول درآوردن همه ی زوایای زندگی مان را بهم ریخته است !؟

وقتی سوار اتوبوس شدم ، مادرم تماس گرفت و گفت : « دستهای من قدرت ندارد یک پیاز را پوست بگیرم ، این گوشتها را چطور خورد کنم ؟ » گفتم : « من فقط می توانم بله بگویم ، خودت گفتی خودم خورد می کنم ، حالا هم یا خودم یا با برادرم هماهنگ می کنم ، حل می کنیم ... »

چند روز پیش توی بازار بودم و مغازه دوستم ، یکی از همسایه هایش وارد شد و بعد از خوش و بش نشست برای چایی ...‌ تقریبا چهل سال است که می شناختم ، آدم خوبی بود ... آن روزها یک کفاش ساده بود و با سر و وضع چسبی می دیدم ، حالا برای خودش کارگاه دارد و چند مغازه و ماشین میلیاردی و ... ولی آدم خوشنام و بی سر و صدایی هست ...  با پسرش و دامادش کار می کند و همیشه به نوبت آنها را تعریف می کند ، دامادش اهل کار و منظم و مدیر خوبی هست و پسرش هم که اهل ریسک است و آنها را هی به جلو پرت می کند !

از اوضاع بازار می گفت و اینکه این اوضاع برای کارگز هفتگی فاجعه است و ... چون باهم دورادور آشنایی خوبی داریم گفتم  :« شما که همیشه به لطف خدا دستتان جلو هست ، برای کارگرهایتان نفری بیست میلیون بدهید تا این گردنه ی سخت را رد کنند ... هم برای آنها خوب می شود هم بیشتر دوستتان دارند و هم برای آخرتتان ذخیره می شود ... » 

دیروز دوستم می گفت که همان فرد آمده بود و می گفت هر وقت دوستت آمد خبر بده برویم ناهار ...‌ دیروز به هرکدام از بچه ها بیست میلیون دادم ، آنقدر خوشحال شدند که‌ خودم دو روز است انگار دارم پرواز می کنم  ...

این روزها ، مسایل پوچ سیاسی ، حرفهای مایوس کننده و جناح بندی های کشکی ، دل آدمها را سخت کرده و مردم را نسبت به هم بیرحم کرده است ؛ حتی آنها که وسعشان می رسد !!؟