سحر امامی !

خاص شدن را همه دوست دارند ، برخی ها ( مثل من ! ) خواب آن را می بینند و برخی ها واقعا خاص می شوند ... خاص شدن شرایط دارد ، لازم نیست آسمان به زمین برسد و هزار قفل بیکباره گشوده شود و معجزات بزرگ هویدا بشوند ... گاه یک قدم درست از ما هزاران نظر را بطرف ما جذب می کند ! و از ما فردی خاص می سازد ...

از دیروز عصر که آسمان اندکی به زمین نزدیکتر شد و ساختمان شیشه ای صدا و سیما را هرف قرار داد ، مجری شبکه خبر در حال قرائت خبر بود ! و بیکباره سر و صدا پیچید و بعد هم که انفجار و ... تا اینجا همه چیز طبیعی بود و نه تنها فرار شرط عقل بود بلکه وظیفه مدیر شبکه بود تا برای حفظ جان کارمندان از آنها بخواهد که فرار بکنند! ولی اکسیری که به مس می زنند تا آن را طلا بکند و همه در لوله های آزمایشگاهی به دنبال آن هستند ، در کتاب کیمیاگران هست ! و در دنیای واقعیت ، شجاعتی ست که در قلب انسان ها قرار دارد و از انسان های معمولی ، شیرمردان و شیرزنان را تولید می کند !! 

دیروز یک قهرمان ملی زاده شد ، خانم سحر امامی کاری کرد کارستان ، تا خاری در چشم دشمنان حقیر بشود و قهرمانی در دل دوستان عزیز ... و چه مزدی بهتر از این که اولین تقدیر از او را بالاترین مقام کشور کرد تا بقیه برای تقدیر کردن ، تاخیر را جائز ندانند !؟ 

پست و مقام به تنهایی از آدمها قهرمان نمی سازد ، شاه زاده هم که باشی باید راه را درست بروی و الا با نسبت خونی ، شاه زاده شاه می شود ولی قهرمان نمی شود ؛ شاید برعکس آن صادق باشد و گرگ زاده گرگ شود ( چون برای پستی و توحش ، اکسیر لازم نیست ! ) ولی بچه ی شیر باید لیاقتش را ثابت بکند والا باید برود و برای خودش تنها بگردد و به یال و کوپالی که برایش ارث رسیده دلخوش باشد و شاید هم افسردگی بگیرد و خودکشی بکند !! تاریخ ایران پر است از شاهزاده هایی که چوپان زاده ها از آنها سرتر بودند !!؟