یک روز خوب ...

کار انسان تلاش کردن است و زندگی انسان بدون تلاش بی معناست ... ولی تلاش ها هم همگی معنابخش نیستند و غالبا به ضرر و زیان ختم می شوند ...  تلاش را باید کرد و در ضمن باید آینده را به خدا واگذاشت تا او بهترین را رقم بزند !

 

صبح باتفاق بانو رفتیم کمی خرید بکنیم ... خرید رفتن قسمت سخت زندگی روزمره شده است ! ولی نمی شود آن چند قلم خرید اساسی را هم نرفت !؟ شعب ابوطالب سه سال طول کشید و شعب جمهوری اسلامی چهل و شش سال ... البته در شعب ابوطالب همه در کنار هم بودند ولی در شعب جمهوری اسلامی اقلیتی برای خود می سازند و ازاکثریتی می خواهند تا بسوزند !

ضمن خرید طبق عادتی که دارم ، مقداری هم بادمجان خریدم ؛ مخصوص دلمه بادمجان ... من بادمجان خور نیستم ولی همیشه برای خانه میخرم و مخصوصا به بانو می گویم قارنی یاریخ ( شکم پاره !) و دلمه بادمجان بپزد و برای برادرش هم کنار بگذارد ... من بادمجان خورها را دوست دارم و به همان اندازه بادمجان صفت ها را دشمن !؟

بعد از خرید من زا بانو جدا شدم تا به خانه بیاید و آنها را برای ناهار درست بکند و احتمال زیاد ناهار را می آورد خانه مادرم تا با هم باشیم و من رفتم سراغ کارهایم و شکارهایم !!؟ توی مسیر یکی از دوستان و آشنایان خیلی قدیمی ام را دیدم ، دوست و همسایه قدیمی و بیکباره پریدیم به 45 سال قبل ... قدم زنان و خوش و بش کنان رفتیم و رفتیم تا مغازه اش ... توی کار برق و تعمیرات صنعتی و ... است و کم توی مغازه اش پیدا می شود و شاگردش آنجا را می گرداند و قرار بود هر وقت خواستم بروم ببینمش ابتدا هماهنگ بشوم و این بار توی کوچه هماهنگ شده بودیم ... یک ساعتی باهم نشستیم و رفتیم در آن سالهای دور و خاطره چیدیم ... دوران مدرسه راهنمایی ، همکلاسی نبودیم ولی همبازی بودیم و جمعه ها باهم می رفتیم کوه والبته نه بالای کوه ، همان ابتدای مسیر کوه کنار سنگ های بزرگ می نشستیم و صبحانه و چایی می خوردیم و صبح جمعه با شما گوش می کردیم و برمی گشتیم به خانه ! ( آن زمان خودش کاربزرگی بود !؟ )

دیدار جالبی بود و خیلی خوش گذشت ...

برای ناهار به خانه مادرم برگشتم و دور هم بودیم ،البته سهم من از ناهار کوکو سبزی بود ... نان تازه هم خریده بودم ، توی مسیر یک نانوایی دیدم که نان سنگک ماشینی می پخت و چند تایی گرفتم ، خاطره نان سنگک از نوع ماشینی هم به همان حوالی سالهای 60-61 می رفت که در چند نقطه از شهر نانوایی سنگک ماشینی گذاشته بودند ، تولیدش بالا بود و به کمک سنگک دستی آمده بود ، ما ملت نان خوری هستیم !

بعد از ناهار و کمی استراحت ، باتفاق بلندشدیم و آمدیم ماشین سواری ، مادرم وقتی تنهاست خیلی کلافه می شود و دوست دارد گهگاهی برود ماشین گردی بکند تا هوایی تازه کند !! مرا سر راه پیاده کردند و آمدم خانه مان و لباس عوش کردمو قرار بود بادوستم برویم کوه ، هوا ابری بود ولی قراری که با ابر و باران کنسل بشود ، بی قراری است نه قرار !! با دوستم همراه شدیم و رفتیم بالا و در بوفه قرارگاه نشستیم برای چایی و در بیرون باران شروع شد ...

باران قطع شده بود که پائین آمدیم ، البته باد هر از گاهی قطراتی با خود می آورد ، حوالی ساعت 9 در خانه بودم و سفره شام باز بود ، سوپی خوردیم و بانو خبر داد که مرا برای چایی جایی خواهد برد ؛ از قرار معلوم مادرم را هم همان جا برده بود ... بعد از شام دوباره لباس عوض کرده و راهی بیرون شدیم ، باران هم می زد و چقدر هم شیرین می بارید ... در قسمتی از پارک شاهگلی تبریز ، یک خیمه بزرگ زده بودند که موکب متعلق به خدام امام رضا (ع) بود و عصرها ، هر روز از ساعت 17-22 چایی می دادند ... این قسمت ماجرا بیش از همه چسبید ، دلم خیلی هوایی مشهدالرضا شده بود ولی نه پاداشتم و نه همپا ... مشهد خودش آمده بود کنارم ؛ دقیقا بدون تعارف همین حس را داشتم ...

چند قدم اینطرف تر ، استخر و عمارت شاهگلی زیر باران بود ... مطمئنا او هم از این همسایگی با خیمه امام رضا (ع) خوشحال بود .

امروز خدا روز خوبی برایم رقم زد ...