فینال زیبا

امروز اتفاقی به بازی والیبال رسیدم ، فینال زیبایی که بین دو تیم فولاد سیرجان و شهداب یزد بود ... هر دو تیم خوب بودند ولی تکیه داشتن به یکی دونفر کار را سخت می کند ، در بازی دومی که بین دو تیم بود درخشش غفور خیلی طلایی بود ولی امروز کم آورد و تیم هم ....

گیم سوم را فولاد با فاصله و با راحتی بدست آورد و بعد از آن بدفرهنگی تماشاچی ها رخ نمود ، برخی از تماشاچی ها که من شک دارم همه شان از هواداران شهداب بوده باشند و احتمال می دهم کسانی بودند در نهایت غرض و مرض از اینکه تیم شان به اینجا نرسیده بود(!؟) و به زمین فولاد بطری آب پرتاب می کردند و تقریبا همه بازیکنان در حال خشک کردن زمین زیر پایشان بودند ... پادرمیانی و تقاضای بازیکنان بزرگی مانند غفور هم چاره ساز نبود !؟ این حیوانات دوپا حداقل باید حرمت کسانی که سالها برایشان افتخارآفرین و شادی آفرین بودند را نگه می داشتند ... کار کمی سخت شد و حتی احتمال می رفت داور بازی را با حکم خودش خاتمه بدهد ولی با دلسردی مشخصی که بازیکنان شهداب از خود نشان دادند ، بازی خوب و زیبا ، نازیبا تمام شد ...

جمله ای متناسب با حال و روز این روزهای کشور از ذهنم گذشت و می نویسم تا بیادگار بماند ، « ما هزار مذاکره به خودمان بدهکاریم ! »

هزار و دویست سال پیش عده ای احمق که مثلا قاری و حافظ قرآن بودند امام علی را تنها گذاشتند و رفتند پای میز مذاکره با کسی که به دغلبازی و فریبکاری و حرامزادگی اش باور داشتند و سرافکنده و قافیه باخته برگشتند !؟ این روزها ، ابوموسی اشعری ورژن جدید ،  کسی که ادعای نهج البلاغه خوانی دارد ، می خواهد کار نیمه تمامِ روباه و راسو را تمام کند و سر میز مذاکره برود ، احمقی که از حال و روز دو ماه پیش زلنسکی درس نگرفت !؟

به راستی که تاریخ از دست این احمق ها اینهمه کش آمده است !!