و بخوانیم قرآن را ...

و قرآن را باید خواند و دوباره و چندباره خواند ... بلکه باید هر روز کمی خواند ، حتی باندازه چند آیه و نباید فاصله انداخت ... فاصله با قرآن فاصله با مسلمانی است ! البته خواندن قرآن به معنای درک کامل آن نیست ولی در همان فضا ماندن هم خواص خیلی عالی و جالبی دارد ! حتی برای بیسوادها هم سفارش می شد که قرآن را باز بکنند و سطور قرآن را تماشا بکنند !؟

 

ما وقتی قرآن می خوانیم و راه می افتیم ، حس خوبی به ما دست می دهد و کمی که پیش می رویم این حس بهترتر می شود تا جائی که حس فهمیدن و یافتن به ما دست می دهد و این یعنی باید خیلی احتیاط بکنیم ... در برخی آیات ، با اینکه حس می کنیم کعنای خیلی واضحی دارد و اشاره اش معلوم است ، ذهن ما فریب می خورد و کسانی را مصداق آن آیات می بینیم و چقدر از این یافته خوشحال و مغرور می شویم و این می تواند آغاز یک اشتباه بزرگ باشد ، اشتباهی که می تواند بدون اینکه از جای مان تکان بخوریم ، ذهن ما را به جاهایی بکشد که به جای کسب فیض و ثواب ، در یک تشکیک ذهنی و قضاوت بیخود و یا افترای فکری درگیر بشویم و چه بسا این کار باعث بشود دچار حبطت اعمالهم بشویم !؟ به همین راحتی ...

برخی ها در شرایطی و در سنینی خاص ، فرصت یافته اند تا کمی قرآن بخوانند و چه بسا در همان تشکیک ها و برداشت های جزئی و گاه اشتباه برای خود یک شاخص تعریف کرده اند و بعدا هیچگاه سراغ قرآن نرفته اند و به گمان خودشان هر چه لازم بود را فهمیده اند !؟ در حالیکه با خواندن های تکراری ، فضاهای تازه ای باز می شود و یافته های قبلی از بین می روند و نگاه نو جایگزین میشود و این تکرار همیشه وجود دارد ... مرحوم پدر اعتقاد زیادی به تلاش برای حفظ نداشت و البته آن را امتیاز بزرگی می دانست که برخی ها به جهت خواندن زیاد به دست می آوردند ولی اینکه وقت بگذاری و بیکباره همه ی قرآن را توی ذهنت حک بکنی را قبول نداشت و برای همین همیشه به ما برای خواندن سوره های کوچک و حفظ آنها برای راحتی و مانوس بودن بیشتر ، جائزه می گذاشت و تشویق می کرد ... شاید برخی ها به منظورهای دیگر دنبال حفظ باشند ولی برای عموم روخوانی و روانخوانی و بتدریج انس گرفتن با خواندن ؛ بطوریکه زمان قرائت به تپق زدن صرف نشود ، شاید بهترین کار باشد ...

هر سال در ماه رمضان انگار وقت زیادی برای خواندن قرآن باز می شود و شاید بهمین دلیل بهار قرآن نامیده شده است ... در همه ی روزهای سال می شود قرآن را خواند ولی در ماه رمضان خیلی فرق دارد ... خواندن و روان خواندن باعث می شود تا آدم نسبت به برخی برداشت ها حساس بشود و یا مجبور بشود به ترجمه هم مراجعه بکند که خود لذت بیشتری دارد ولی مداومت در خواندن باعث می شود تا ضمن خواندن ، ذهن بطرف معنی آیه، بدون نگاه کردن به ترجمه عادت بکند و مطمئنا باز در خیلی جاها نیاز به مراجعه به ترجمه خواهد بود !! هر روز می شود یک یا دو جزء از قرآن را خواند ، بطوریکه در روزانه گی زندگی اختلال زیادی پیش نیاورد !؟ هر جزء قرآن تقریبا بین  40 تا 60 دقیقه وقت می گیرد و زمان زیادی نیست و برای یک مبتدی شاید خسته کننده شود ولی در صورت روان خوانی و عادت به قرائت ، در زمان های خاصی ؛ مخصوصا مانند رمضان و شب های قدر جزء های زیادی را هم می شود خواند !! مخصوصا اگر بشود مسجد خلوت و بی دردسری یافت ، هیچ جایی برای خواندن قرآن بهتر از مسجد نیست !؟ 

شاید برای برخی ها این حرف من اغراق بنظر برسد ولی مرحوم پدرم در برخی روزها ؛ مخصوصا روزها و شبهای قدر ، هر روز یک ختم قرآن می کرد و به گفته ی خودش هر نیم ساعت یک جزء را می خواند که روی هم رفته 15 ساعت می شد و گاهی هم زودتر تمام می کرد ... شاید یکی فکر بکند که آدم از کار و زندگی می ماند، ولی این مورد برای روزهای خاص بود که لازم نبود کار دیگری انجام بشود و یک جورهایی هم خوب بود ، چون ما اغلب و به کمک عدم برنامه ریزی مناسب (!؟) ، در 24 ساعت شبانه روزی کار خاصی که شامل 24 ساعت باشد را انجام نمی دهیم و شاید چکیده فعالیت مفید ما کمتر از هشت ساعت باشد که برای برخی ها همان هشت ساعت مفید هم صرف خواب می شود ... و اینکه ما هشت ساعت فعالیت مفید ( + خواب ! )  را می توانیم در 24 ساعت کش بیاوریم هنر ما می باشد !؟ وقتی زندگی نامه برخی بزرگان و فعالان عرصه علمی و هنری را مطالعه بکنیم ( مثلا ماری کوری و اینیشتین و ... ) می بینیم که آنها هم در یک بازه زمانی همانند دیگران ، با مشغله هایی شاید بیشتر (!) به موفقیت رسیده اند ...