مردم ...

دیروز توی اتوبوس ، کنار دست راننده بودم ! از وقتی من سوار شدم توی گوشی بود و حرف می زد ، تا وقتی که پیاده شدم !؟ حتی موقع رفتن پیش کنترل ـ بازرس برای زدن مهر روی برگه اش !؟

 

یک لیست بیرون داده بودند و عکس چند نفر را در صفحه واتساپی رانندگان اتوبوس پخش کرده بودند که مربوط به بازنشستگان این ماه بود و او با آب و تاب خاصی ، با چتد نفر ، در این مورد حرف می زد ... یک جایی برگشت و به من گفت :« سال دیگه ، این موقع من هم بازنشسته می شوم و راحت می شوم و می روم دنبال زندگی خودم ... » انگار به قله ای که باید می رسید، می رسید و حس فتح داشت !؟

توی پاساژ سراغ یکی از مشتری هایم رفتم ، یک جوان گرافیست خوش سلیقه و مودب و البته خیلی حساس به پول درآوردن و کسی که زمان را با پول می سنجد !؟ بعد از خوش و بش گفت :« نمی دانم به چه چیزی فکر می کنی ولی من به چیزی فکر می کنم که فکرش را هم نمی توانی بکنی !؟ » گفتم :« یک مورد عادی را به طرز عجیبی بیان کردی!  ... این اصلا از بدیهیات است ... داری به چه چیزی فکر می کنی ؟ » گفت :« اگر یک کم پول اضافه داشتم ، شاید یک کاری می کردم ... مثلا یک سر می رفتم چین ! » گفتم :« یک کم اضافه مثلا چند میلیارد ؟ من خودم تا ۲۵۹۴ همت بالا رفته ام ولی می بینی که فرقی نکرده ام ! » گفت :« یک تکنولوژی جدید در چین برای تابلوهای تبلیغاتی هست ( و کمی در موردش توضیح داد ... ) می رفتم از آنها می آوردم و روی آن کار می کردم !؟ یک چیزی در ابعاد یک متر مربعش فلان قدر درمیآید ... » گفتم :« یک همچین چیزی را باید برای آدمهای خاص کار بکنی تا بازار قبول بکند والا روی دست ات می ماند ، آن را هم چینی ها برای دوبی و حاشیه خلیج ساخته اند که مردم شب می خوابند و روز چند پله جلو افتاده اند (!؟)  نه اینجا که مردم زیر نوسانات دلار له شده اند ... » و هنوز داشت توضیح می داد که تلفن هر دوی مان زنگ خورد و هر کدام دنبال کار خودمان رفتیم ...

عصر یک سر رفتیم برای پنجشنبه ی همان جوان تازه درگذشته ی فامیل بانو ... نیم ساعتی آنحا بودم و بعد بیرون آمدم و هنوز خانم ها در طبقه پایین حضور گرم داشتند !! همان خیابان را تا انتها بالا رفتم و برگشتم و بعد پارد یک خیابان فرعی شدم ... سی و چند سال پیش یکی از فامیل های خیلی دور در همین حوالی یک آلونکی ساخته بود و همیشه خراب شدن آن خانه ها توسط شهرداری در راس اخبار خانواده بود و یکبار در همان سالها به این منطقه آمده بودم تا ببینم چگونه جایی ست !؟ آن سالها یک حاشیه ی پر حاشیه بود !! و حالا جای آن آلونک ها ، ساختمان های هفت و هشت طبقه وجود داشت !؟ یک قیافه آشنا دیدم ، یک همکار از کارگاه مجاورمان در کارخانه که خیلی سال پیش بازنشسته شده بود و حالا پایین ساختمانش تعمیرگاه لوازم خانگی و خرید و فروش لوازم دست دوم باز کرده بود !؟ سلام دادم و مرا نشناخت ، البته خیلی مشکوک نگاه کرد و یک علامت سوال گنده در چشمهایش بود ، زیاد معطلش نکردم و گفتم :« رد شدنی دیدم بوی کارگاه دیزاماتیک می آید ... » ناگهان به بیست سال عقب برگشت و انگار درست جلوی کارگاه همدیگر را می دیدیم ، حق داشت که شوکه شود ، من در آنجا چکار داشتم !؟ گفت :« خیلی برای بازنشسته شدن ، سر و دست می شکستیم ولی بهترین دوران زندگی مان بود !؟ ( یاد شور و شوق راننده اتوبوس افتادم )

دیشب در خانه مادربانو بودیم و منتظر خواهربانو که بیاید و شام بخوریم ... برادربانو در گوشی اش یک آگهی فوت باز کرده بود و برایم می خواند ؛ آگهی فوت صاحب کارخانه بزرگ اطلس پود ، با دو همسر و دوازده فرزند که یک مولتی میلیاردر خاص بود ... آگهی را اتاق بازرگانی برای برادربانو فرستاده بود ، کمی هم در مورد شرکت در مراسم اش ، روز دوشنبه آینده ، شوخی کردیم ( از مراسم کفن و دفن خبری نبود ! لابد نخواسته اند که رعیت پررو شوند !)  و اینکه فرزندانش که خود صاحب نام و میلیاردرهای کوچک و بزرگی هستند و البته چند ملیتی هم تشریف دارند (!؟) فردا ، سر تقسیم باقیمانده اموال چه مشکلاتی خواهند داشت !؟ بالاخره « سیروا فی الارض » حرف و حدیث های زیادی بهمراه خواهد داشت  ...

از ساعت ۴ صبح بیدار هستم ، توی موبایل می نویسم ، بیرون نم نمک برف می آید و شهر در سکوتی عجیب قرار دارد ، تا کی ساعت ۸ بشود و من بروم سر قرار والیبالی صبح جمعه ام ... هفته قبل هم برف آمد !!؟