هفتگی ...

چیزی که تعریف می کنم شاید برای خیلی ها می افتد ولی هنوز به دائم التکرار بودنش دقت نکرده اند ... مثلا بعد از اینکه دوربین های کنترلی ساخته شدند و همه جا نصب شدند ، در بررسی های روزانه و یا موردی اتفاقات خیلی زیادی دیده می شوند که ما در روزمره از آنها بی خبریم...

قدیم ها یک برنامه ای بود با عنوان « جهان در هفته ای که گذشت » و یک برنامه از نوع وقت پرکنی بود و حدود یکی دو ساعت را شامل می شد و اغلب خبرهای جامانده و از قلم افتاده را مرور می کردند ...

در زندگی جاری من هم همیشه یک روز در هفته است که معلوم نمی شود کدام روز است ولی یکجورایی بدبیاری ها در آن جمع می شوند و به چشم می آیند ... شرایط روحی و روانی این روزها جوری ست که صد تا اتفاق خوب ، پشت سر هم ردیف بشوند (!؟) تکان خاصی به حال و هوای خیلی ها نمی دهند ولی من سعی می کنم حواسم را همچنان ریزبین نگهدارم ... گلایه کردن حق مردم قدردان است !؟ کسانی که به وقتش قدردان نباشند ، به وقتش هم نباید گله مند باشند ...

امروز چهل و پنجمین سالگرد شهادت اولین شهید محراب ، قاضی طباطبایی بود ... چون مراسم بزرگداشت در مسجد مقبره ، در داخل بازار سنتی بود ، بهمین دلیل ازدحام ناجوری از یگانهای انتظامی به چشم می زد !! همه جای بازار ، ورودی های مختلف و خروجی ها باندازه یک لشکر نیروی مخصوص و معمولی ریخته بودند ...

توی حیاط امیر که این روزها پاتوق ارز و طلا شده است ... غلغله بود و همه یک دست جام باده ( سیگار ) و یک دست زلف یار ( اسکناس اینوری و آنوری  ) و گوشی مویابل را هم با گردن نگهداشته بودند و در حال حرف زدن و چانه زدن بودند ... در حین این بلبشو ، یکی برایم دست تکان داد و داشت مرا به ناهار دعوت می کرد ( که مهمان کند یا بشود !؟ ) پرسیدم :« چه خبر ؟! » گفت :« نوسان آنقدر زیاد است که در فاصله بین گرفتن پول و دادن دلار ، قیمت ها تغییر می کند !؟ »