بی وزنی !؟

من تا ده - پانزده سال پیش ، توی اتوبوس یا ماشین نمی توانستم بخوابم و تا رسیدن به مقصد بیدار می ماندم ... البته آن روزگاران جزو افراد دایم المسافرت بودم  !؟

 بعدها که افزایش وزن ناگهانی پیدا کردم و در عرض چند ماه ، دو نوبت و در هر نوبت ده کیلو روی وزنم آمد و مرا از هفتاد و چند کیلو آورد به نود و چند کیلو (!؟)  پروسه خواب من تغییرات اساسی کرد ... البته ده کیلوی اول در ظاهر بدنم ملموس است و ده کیلوی دوم خیلی ناملموس و اغلب با شنیدن وزنم ، شک می کنند ولی حجت نهایی ترازو است !؟ حالا بیش از پانزده سال است که حوالی نود و چند قرار دارم !؟ 

علاوه بر سنگین شدن و کم شدن تحرک ، بطرز عجیبی در مقابل خواب ، آنهم توی ماشین بیطاقت شدم و خیلی زود خوابم می گیرد ... گاهی در تعریف این حالتم به دوستانم می گویم :« زمانی از تبریز تا بندرعباس نخوابیدم ، حالا توی تاکسی ، بین دو چهارراه را یک چرت می زنم !؟» 

خواب توی ماشینم هم عالمی دارد ، سرم را به صندلی تکیه نمی دهم و با شروع خواب ، سرم روی گردنم بدون کنترل به جلو و یا اطراف هم می شود ، از این حسی که خودم متوجه آن هستم خیلی زیاد خوشم می آید ...

امروز برای افطار باید می رفتیم حدود سی کیلومتری خارج از شهر ، از شهر که خارج شدیم ، حدود ده - بیست دقیقه یک چرت داشتم که باندازه یک وعده خواب کامل  لذت بخش و اثربخش بود و از تبعات آن بیخوابی فعلی ام می باشد !!

برگشتنی که نوراخانیم توی ماشین خوابش گرفت ، اشاره کردم به همان ده دقیقه قبل از اذان افطار و گفتم :« من توفیق فضانوردی نداشتم ولی حس شریف بی وزنی را در چرتهای داخل ماشین درک کرده ام !! »

ماه بزرگ و زیبایی در آسمان ، ما را تا رسیدن به خانه همراهی می کرد ، ماه رمضان ، برای دوست دارانش ،  پر از حس های شریف هست ... در حالیکه روزه ندارها (!) با حرفهای سبک و سطحی شان فضا را پر کرده بودند ، با یکی از روزه دارها (!) بصورت درِگوشی (!؟) یک مکالمه و حس عمیق را تجربه کردیم ...جراحت عحیبی ست که هفده نفر سر سفره افطار بنشینند و تنها پنج نفر روزه باشند !؟