یک پزشک !

توی مهد برای بچه ها یک فضایی درست کرده بودند تا نقش دکتر را بازی بکنند و در این میان نوراخانیم شده بود یک فوق تخصص همه فن حریف ...

امروز بعد از ظهر ، من و نوراخانیم ، باهم بودیم و بانو رفته بود یک مراسم ختم ، چند روز است تمرین می کنیم تا خواب ظهر نوراخانیم را حذف کنیم بلکه شب ها راحت و زود بخوابد و صبحها راحت و سیر بیدار شود ... کمی سرش را گرم می کردم تا از محدوده ساعت ۴-۵ رد بشویم !!؟ ( 2-3 شب و 4-5 بعد از ظهر ، محدوده ای هست که انسان ناخواسته گرفتار خواب می شود !! ) کمی نقاشی کشیدیم و حس کردم خسته تر شد ... آمدم روی مبل دراز کشیدم و گفتم :« من اینجام خیلی درد می کند ( دستم را روی قلبم گذاشتم )؛» گفت :« من حالا می روی توی اتاقم زنگ بزن تا بیایم و معاینه بکنم ... » کمی بعد زنگ زدم و خانم دکتر جواب داد و خواستم سریع بیاید ...

 کیف وسایل پزشکی اش را آورد و پیش پای من روی زمین خالی کرد ... و بعد یک چیزی برداشت و آمد سراغ من و پرسید :« چی شده است !؟ » گفتم :« اینجا ، قلبم ، کمی درد می کند ! » گفت :« دهانت را باز کن !! » و شروع کرد به معاینه دندان هایم و سرش را هم افقی تکان می داد که نشان از نارضایتی خانم دکتر داشت ... بعد گفت که باید یک آمپول بزند و اینکه من از آمپول می ترسم یا نه !؟ چون من یک پدر خوب هستم می دانستم که جوابم باید چه باشد و از ترس لرزیدم ... ( نقش بازی کردن خیلی جذاب است و برای همین خیلی ها دوست دارند با نقش بازی کردن دل ملتی را بدست بیاورند !! ) آمپولش را پر کرد و توی هوا هم هواگیری کرد و مستقیم آورد روی قلبم گذاشت تا بزند !! گفتم : " خانم دکتر ، نمی شود این فقره را بدهی آمپولی ( تزریقاتی ) سر کوچه بزند ( گاهی اوقات دکتر جماعت ، اندازه آمپولی سر کوچه تبحر ندارند !! ) " گفت : " تو حرف نزن ، من دکتر هستم !! " و آمپول را مستقیما به قلبم زد که تاثیرش ؛ حالا صفر یا یک ، سریع باشد !! و بعد برایم یک قاشق شربت داد و بعد آورد تبم را اندازه بگیرد ، ماسماسک را زیر بغلم گذاشت و مثل دکترها رفت سرش را کرد توی پرونده ها که مبادا یک دقیقه را از دست داده باشد و بعد برگشت و نگاه کرد وگفت : " وایییی ... تو تب داری !؟ " و کمی بعد قیچی پلاستیکی اش را آورد که باید شلوارت را ببرم و روی قسمت شکستگی پایت باند ببندم !!؟ " گفتم : " خانم دکتر ... بخدا قلبم درد می کرد که آنهم درست شد ... من پایم نشکسته !! " گفت : " اِِِِِ ... تو فقط دراز بکش ، ببینم چکار می کنم !؟ " خلاصه پایم را هم بست و رفت ...

درست است که حالا 5سال و نیم دارد ولی از حالا رفتار تجاری دکترها را یاد گرفته است !!؟ دکترهای این دوره و زمانه مثل موش در همه جا فضله انداخته اند (!) هم سهام بیمارستانی دارند و هم سهام فلان آزمایشگاه و هم سهام در واردات فلان وسایل پزشکی و هم نسبت های فامیلی و فکری عمیقی با هم دارند و کافیست بیماری پایش به مطب باز بشود ، تا جائیکه امکان دارد معرفی به فلان آزمایشگاه برای فلان آزمایش ... فلان تصویر از فلان رادیوگرافی ... خرید فلان وسایل از فلان فروشگاه ... و چند تا کار دیگر صرفا برای حصول اطمینان از سلامتی و در نهایت بعد از همه ........ـــــــــــــــ !!؟

یک خاطره :

در حادثه زلزله بم ، یک نفر از اطراف بم یا از شهرهای دیگر آمده بود ( لهجه غلیظ آن اطراف را داشت ! ) و یک چادر زده بود و کاور هلال احمر را هم پوشیده بود و توی کوچه کار طبابت می کرد و البته فقط بیمارهای خانم را می پذیرفت !! و در بین معاینات معمول و غیرمعمولش (!) هر از گاهی النگو و دستبندی هم اگر چشمش را می گرفت باز می کرد ... این فرد را چند بار گرفتند و با اَخم و تَخم و تهدید از محدوده شهر بم اخراج کردند ولی از راه دیگری دوباره می آمد و باز بساط باز می کرد و کاور هلال احمری هم که تنش بود ( حالا چند می داد و می خرید ! یا از همشهری هایش می گرفت !؟ ) و اتفاقا مراجعین اش اعتقاد به شفابخشی اش داشتند ؛ چرا که رگ خواب آنها را خوب می دانست و با حرفهایش آنها را جذب می کرد ... 

این خاطره را نوشتم تا بگویم داشتن دانش پزشکی زیاد در جامعه ما و حتی خیلی از جوامع پیشرفته دیگر (!) مهم نیست ، چَم و خَم کار را که بلد  باشی ، شم پزشکی ـ تجاری را که بلد باشی !؟ می ماند یک روپوش سفید که با ملافه هم می شود درست کرد !!؟؟ شفا را هم که همیشه و در هر کجای این کره خاکی و یا کمی دوردست ها ، خدا می دهد !!

من پزشکان زیادی را در روابطم دارم ولی با هیچکدام دوست نیستم (!) اصول دوستان خاص من نمی توانند دارای آن گرایشات فکری و تجاری و ایضا انسان دوستانه (!) باشند ... با این حال برای رعایت قواعد بازی به چند نفری " روز پزشک " را تبریک گفتم !؟!؟