همنشینی !

گلـی‌ خوش‌بوی‌ در حمــام‌ روزی

رسید از دست‌ محبوبی به‌ دستم‌

بدو گفتـم‌ که‌ مشکــی‌ یا عبیـــری

‌که‌ از بـوی‌ دل‌آویــــز تو مســتم‌

بگفتــا من‌ گِلــــــی‌ ناچیــــز بودم

‌ولیکــــــن‌ مدتــــی‌ با گُل‌ نشستم‌

کمــال‌ هم‌نشیــــن‌ در من‌ اثر کرد

وگرنه‌ من‌ همان‌ خاکــم‌ که‌ هستم

 

چند وقت پیش مادر رفته بود تهران خانه برادرم و یک سری هم رفته بودند اصفهان و کاشان و قم و از آنجا برای من ، مخصوصا ، سوهان گرفته و آورده بودند ... قبلا زیاد یادآوری کرده ام که در طول عمرم باندازه بار یک خاور (!) سوهان خورده ام ... خلاصه اینکه سوهان را آوردیم خانه و بهمراه چایی می خوردیم ... چند روز پیش دیدم که بطرز ناراحت کننده ای کم شده و در حال تمام شدن است !؟ به بانو گفتم : " مثل اینکه باید داخل جعبه دوربین نصب کنم ببینم چرا دارد تمام می شود !! البته تقصیر بانو نبود و بیشترش را خودم می خوردم ...

دو تا مانده بود و برای همین بانو آنها را داخل قندان گذاشته بود و دو روز آنجا بودند ... امروز آخرین سوهان ها را باتفاق خوردیم و عصر می خواستم چایی بخورم و قندی برداشتم و توی دهانم گذاشتم ... دو روز کنار سوهان مانده بود و بو و طعم سوهان می داد !! شعر بالا که از سعدی علی الرحمه است بیادم افتاد...

در روزگار کودکی یکی از دلخوشی های ما بازی مشاعره بود و در همان عهد کودکی اشعار زیادی شنیده و بیاد سپرده بودیم ... چند وقت پیش با یکی از جوانان این دوره حرف می زدم و می گفت آن شعرها و آن موسیقی برای آن سالها بود و حالا دیگر زمان عوض شده است !!