و گفت ...

قبلا یک بار تعریف کرده ام که در سفرهای نخجوان ، از راننده ای پیر ، شماره گرفته بودم و هر بار که می رفتم به او زنگ می زدم تا بیاید و با او به اینطرف و آنطرف برویم ... کرایه دربستی آن زمان پنج منات بود و من ده منات می دادم و هم راهنما بود و هم همصحبت و هم دوست ...

 

یکبار داستانی تعریف کرد از اعدام دو دوست که یکی شاکی بود و زیرلب می غرید و دیگری می کفت به این لحظه هم شکر کن !!؟ و ادامه داستان ...

ده روز است که زنگ می زنم برای پر کردن گاز مایع و تعویض کپسول (!؟) البته یک هفته ای هست که کنتور گاز را بسته اند و از گاز شهری استفاده می کنیم !!؟  گاز مایع نبود و اداره گاز به پخش شهری گاز مایع نمی داد !!؟ می خواستم حداقل کپسول ها را پر کرده به صاحبانشان برگردانم !؟ امروز دوباره زنگ زدم و گفتند گاز آمده است ولی گفته اند به ماشینهای دوگانه سوز آنهم با مجوز (!؟) بدهیم ... برای مصارف کارگاهی و خانگی هم باید کدپستی و تلفن و کارت بانکی و ... بیاورید و فرم پر بکنید و ...

یاد حکایت بالایی افتادم و با خودم گفتم در این کشور گل و بلبل, در شعر شعرا(!؟)  و پر از زاغ و زغن  در زمانی که راه آدم به اداره و سازمانی می افتد(!؟) و در واقعیت « جنگل مولا » هر بار مشکلی گریبانمان را می گیرد و جان برلب می شویم یک مصیبت عظما می آید و ما شکر آن مشکل قبل را می گوئیم ...