زندگی از نمای نزدیک ...

امروز نورا خانیم را برده بودم پارک ... پارک نزدیک خانه ی ما شرقی ترین قسمت شاهگلی هست و پارکی ست برای بچه های اوتیسم !! که نه تنها بچه ها که اغلب بزرگترها از آن استفاده می کنند !!

 

یک بار من توی راه ایستادم و روی پله ی یکی از خانه ها ، بند کفشهایم را بستم ، حالا نوراخانیم از جلوی هر خانه ای رد می شود ، خم می شود و مثلا کفش هایش را می بندد !!

توی قسمت بازی های کودکان ، بهمراه تنی چند از والدین مشغول بودیم ، اتفاقا امروز فضا خیلی مردانه بود و انگار نوبت آقاها بود که بچه ها را بیاورند پارک !! دو تا از بچه ها داشتند سر هم داد می زدند و پدرها داشتند نگاه می کردند !! من کنارشان ایستاده بودم ، گفتم : " بروم ببینم دردشان چیه !؟ " یکی از پدرها گفت : " ولشان کن !! حق با هیچکدامشان نیست ! " فکر کردم که باهم آمده اند ولی کمی بعد دیدم باهم نیستند !! حالا اگر مامان هایشان آمده بودند قضاوت کمی فرق می کرد !!

و بعد رفتیم کمی قدم بزنیم ... نورا خانیم با مورچه ها و گل ها حرف می زد !!

و کمی بعد رسیدیم به یک سوژه ی سیاسی !! یک صندلی تقریبا خیلی بزرگ که نوراخانیم را گذاشتم بالای آن و چند تا عکس گرفتم !!

بیشتر شبیه صندلی های ریاست بود و مدیران غالبا کوتوله !! البته صندلی ریاست یک خاصیتی دارد و آن اینکه به نسبت کسی که رویش می نشیند (!) کوچک می شود !!!! و این توهم برای کسی که نشسته پیش می آید که با نشستن روی آن بزرگ شده است !!