در مسیر لجاجت !!
من از بچگی علاقه ی خاصی به دیدن فیلم های وسترن داشتم ... و چون کمتر پای تلویزیون حاضر می شدم و اغلب توی اتاقم بودم !! مادرم از طبقه پائین صدایم می زد و می گفت : " فیلم کلاه بزرگ ها را نشان می دهد (!) "و من می رفتم نگاه می کردم !! شاید بموقعش باید می رفتم پیش یک مشاور تا ببیند دردم از کجا ناشی می شود !؟!؟ البته آن زمان ها بین طبقه متوسط و پائین تر ، مشاور رفتن اصلا تعریف نداشت !!!
این روزها هم اگر فرصت داشته باشم ، می روم و توی یکی از این سایتهای پخش فیلم ، یک فیلم وسترن باز می کنم و می بینم ... اعتقاد دارم که جامعه ی ما با وجود پیشینه ی چند هزارساله (!) هنوز کلاس اول تشریف دارد و باید زندگی را قدم به قدم و از اول شروع بکند !! این فیلم ها خیلی ساده هستند و اغلب روی یک موضوع کار می کنند و زمین و آسمان را به هم نمی ریزند ؛ دقیقا برعکس سریال های آبکی که یک موضوع را آنقدر کش می دهند که همه ی مسایل بیایند و در آن نقش بازی کنند !!!
دیشب یکی را باز کرده بودم بنام " در مسیری از خشونت " ، فیلمی بود که خبری از اکشن بازی های متعارف در وسترن نداشت که یکی با ششلولش ، چند نفر را بیاندازد روی زمین ؛ البته آنها را هم دوست دارم !! و زیاد هم شلوغ نبود ؛ روی هم هفت یا هشت نفر داشت و بیشتر شبیه یک تئاتر تلویزیونی بود که در فضای باز اجرا شده بود !! ولی با اینهمه حرف زیادی برای شنیدن داشت ؛ با گوش چشم و با گوش ذهن باز !! یک چیز را دقیقا نشان می داد و آن خشونت به اوج رسیده در افراد شهر !! چیزی که در نهایت به انتقام و کشته شدن چند نفر ختم شد ...
این روزها جامعه ی ما هم سرشار از این قبیل حالات منفی روانی می باشد !! خشونت روحی بدلیل بالا بودن جریمه های دیه و ... نمود بیرونی کمی دارد و دیگر شاهد دعواهای آنچنانی بخاطر یک تصادف کوچک و یا سرو و صداهای ناهنجار در سطح خانه و شهر نیستیم !! ولی این خشونت در لباس های دیگری خود را بوضوح نشان می دهد که واضح ترین آن ، لجاجت می باشد !!! لجوج بودن گاهی از خشن بودن بدتر می شود و مسیر زندگی فرد و جامعه را جایی می برد که برای اصلاح آن باید از خشونت مضاعف استفاده کرد !!
