دختر کتابفروش !!

رفته بودیم ددر سرپائی و کمی میان بازار سفال ها در شهر کوزه کنان چرخیدیم !! البته قرار بود برویم مادربانو چند تا گلدان سفالی بگیرد و چون سفال خام می خواست !! من توی ماشین گفتم :" آنجایی که آنها می خواهند بروند شاید سفال خام پیدا نشود (!) ولی من ده هزار تومان اضافی می گیرم و می برم جایی که هم سفال کار ببینند و هم سفال خام بخرند !! " ( توریست گردان ها را دیده اید که وسط برنامه ، دبه در می آورند تا پول بیشتری بگیرند !! )

 

شهر کوزه کنان ، در مسیر شبستر به سلماس قرار دارد و مردمانش در قدیم و بصورت سنتی در کار سفال بودند ولی این روزها در کنار تولیدات خودشان مقدار زیادی هم از همدان می آوردند و قاتی کارهایشان می فروشند !!

در مسیر بازگشت ، بانو گفت که برویم و کمی آرد بگیریم ... داخل شبستر بودیم که طبق عادت به بانو گفتم که به چپ بپیجد !! و داخل شهر شبستر شدیم ... ماردبانو پرسید : " کجا می رویم !؟ " گفتم : " تا اینجا آمده ایم ، برویم ببینیم کَبَ محمود خانه هست یا نه !؟ " ( کَبَ مخفف کربلایی می باشد!! ) گفت : " کب محمود کیه ؟ " گفتم : " شیخ محمود شبستری !! " قبلا هم نوشته ام که غربت حتما مکانی نیست و یکی مثل شیخ محمود شبستری در شبستر از همه غریب تر است !! یا خیلی از ایرانی ها که در ایران غریبانه زندگی می کنند و آن وقت آنهایی که مهاجرت کرده اند به بلاد مترقی (!) ننه من غریبم بازی شان بیشتر است !!

رفتیم کارگاه آردسازی و پیرمردی که دوست ماست (!) نشسته بود و یک پایش را بالای یک صندلی دیگر گذاشته بود !! سلام و علیکی کرده و حالش را پرسیدم و اشاره کردم به پایی که روی صندلی داشت و گفتم : " احیانا بد نمی گذرد !؟ " در حالی که پایش را برمی داشت آهی کشید و گفت : " آرتروز زانو دارم و ... " خواست کمی شکوه بکند که گفتم : " مرد حسابی ، 80 سال داری و دلت می خواهد هیچ جای بدنت درد نکند !! زانو درد را من در این سنم که نصف عمر توست دارم !! از چی شکایت میکنی !؟ " و بعد رفتیم و آرد برداشتیم و البته خودم وزن کردم و پولش را دادم و گفتم : " می دانی ... من آدم خیلی خوبی هستم !! " و هنوز حرفم را تمام نکرده بودم که گفت : " اِهِهههه ... آدم که خودش را تعریف نمی کند !! " گفتم :" بد کاری کردی که حرفم را قطع کردی و بقیه اش را نمی گویم و بقیه عمرت را پشیمان می مانی !!! "

نوراخانیم هم از فرصت استفاده کرده و داشت آب بازی می کرد ...

یکی رفته بود پیش دکتر و نشسته بود ، دکتر گفته بود : " عزیزم چِته !؟ " گفته بود :" اینهمه پول ویزیت دادم که خودم بگویم چِمه !!؟ خودت ببین چِمه !! " ما عادت داریم از دیگرانی که نمی شناسیم تعریف کنیم و و یا بد بگوییم !! ولی وقتی از خودمان تعریف بکنیم ( که هیچ کس باندازه ی خودمان ، ما را نمی شناسد !! ) می شود خودپسندی !! و اگر از بدِ خودمان بگوئیم می شود فروتنی !!

وقتی به شهر رسیدیم دیروقت بود و تقریبا ظهر تمام شده بود و پیش درآمد عصر بود ... سر راه از چلوکبابی حاج علی ( بلوار ) دو پرس چلوکباب گرفتیم تا ببریم در خانه و به اتفاق بخوریم !! من نصف عمرم را در غذاخوری های بیرون سپری کرده ام و تقریبا همه را می شناسم و آنها هم مرا !! البته یک رفتاری در همه ی آنها هست که همه ی مشتری ها را چنان گرم تحویل می گیرند که طرف که دفعه اولش هست ، فکر می کند صد سال است آنها را می شناسد !! ولی متاسفانه مال من از نوع واقعی بود !!

تا سفارش حاضر شود ، نشستیم برای خوش و بش ... آدم خوش برخورد و خوبی تشریف دارد !! همان سال افتتاح این رستوران ، در تصادفی ، پسرش را از دست داد و از همان زمان افتتاح یک داغ بزرگ بهمراه زندگی اش دارد !! یک سری کتاب روی میز بود و پرسیدم : " یعنی زمان انتظار برای گرفتن سفارشات بیرون بر (!) اینقدر زمان می برد که مثل آرایشگاهها ، کتاب گذاشته اید برای خواندن !! " خندید و گفت : " اتفاقا اولین فردی هستی که یکی را برداشتی و ورق زدی ! یک دختر جوانی هر از گاهی می آید و توی کیف اش کتاب برای فروش دارد ... هر از گاهی یکی می خرم !! " گفتم : " دفعه بعد که آمد خودش را بخر ( گرفتن و خریدن را می شوددر ترکی با یک فعل " آل ماخ " پاس کرد !!) که شاعر گفته چون که صد آمد نود هم پیش ماست !! " بنده خدا آنقدر خندید ... و گفت : " حالا مشتری ها می گویند که کیف اش آنقدر کوک است که در این دور و زمانه ی بد (!) دارد قاه قاه می خندد !! " گفتم : " بیخیال حرف دیگران باش ... مردم اگر چه قاه قاه نخندند ولی زندگی جریان دارد و گاه گاه می خندند !! "

پسر یک شاهزاده ی عرب در خارج درس می خواند و در مکاتبه ای که با پدرش داشت می نویسد : " من گاهی دلم می گیرد ، چون همه ی دانشجوها و استادها با قطار می آیند و آن وقت من با لامبورگینی ام می آیم دانشگاه !! " پدرش برایش می نویسد :" ناراحت نباش ، برایت پول می فرستم یک قطار بخر ، با آن برو دانشگاه !! "