و باز سفر ...

یکی دو سفر تقریبا بامسافت بالا در ابتدای هفته ی قبل داشتیم و دیروز که جمعه بوده باشد حوالی ساعت 9 صبح بود که هوس کردیم برویم ددر ... ابتدا قرار بود برویم ورزقان برای ددر پائیزی و بعد شد مهاباد که موافقت نشد و رای نیاورد و بعد گزینه ی ماکو روی میز بود که یهو راهمان را کج کردیم و رفتیم به گذرگاه مرزی سِرو در ارومیه ...

 

مسیر سرو را سالهای خیلی پیش رفته بودم ، حوالی سالهای 74-76 ، در زمستان برای پیست خوشاکوی ارومیه تور می بردیم ... آخرین باری که رفته بودم چهارشنبه سوری بود و بعلت بارش بیش از حد برف نتوانستیم خودمان را به پیست برسانیم و از نیمه ی راه برگشته بودیم !!! یک راه باریک که هر از گاهی یک تابلو راهنمائی در اینسو و آنسویش دیده می شد ... یادم هست که بدلیل بارش زیاد جاده معلوم نبود و من پیاده شده بودم و جلوی اتوبوس می دویدم ( با تنظیم فاصله ام از حاشیه ی جاده و اتوبوس پشت سرمن می آمد !!!!!! این خاطره را در مسیر به بانو تعریف می کردم و می گفتم : " ریزعلی شانس آورده بود که اسمش به کتاب ها راه پیدا کرده بود ( دهقان فداکار!) کاری که من کرده بودم پیش اون خیلی درشتعلی تر بود !!!! "

حالا دیگر از آن راه باریک خبری نیست و تقریبا تمام مسیر آزادراه(!) شده است آنهم چه راه باکیفیتی !! پیچ هایش را می توان با اطمینان خاطر و با سرعت 100 تا رد کرد !! مسیر ما از راه دریاچه بود و برای همین خیلی زود به سرو رسیدیم !!

پل و جاده دریایی شهید کلانتری ( داداش آقای سالهای سال وزیر و حالا رئیس !! ) ...دو جاده قاتل حیات دریاچه بود ؛ راهی که سال 52 از جاده آذرشهر به روستای سرای در جزیره زده شد و جزیره را به شبه جزیره تبدیل کرد و راهی که حوالی سالهای 80 - 88 زده شد و جزیره را به ارومیه وصل کرد !!

قبلاها که راه دریاچه نبود (!) برای رسیدن به ارومیه و پیست اسکی از طریق مسیر تبریز - شبستر - سلماس - ارومیه می آمدیم و حداقل 4/5 ساعتی در راه بودیم ، حالا همین مسیر حدود 2/5 ساعت شده است !! ؟؟ سایر تغییرات هم که معلوم می باشد !! ساخت و سازها ، شکل زندگی مردم ، تردد و ترافیک و ... و بیشتر از همه حضور ارومیه ها در تبریز !!!

گذرگاه مرزی سرو و کانتینرهای توی صف انتظار برای رد شدن (!) زمانی این صف تا خود شهر سرو هم کشیده می شد !!!

یکی دو ساعتی مشغول پرسه بودیم و مغازه ها را دید می زدیم ، نورا خانیم هم که عشق قدم زدن در بازار و پاساژ و سر و صدا کردن و جلب توجه دیگران بود !! و کیف می کرد ...

از همان زمان قدیم که مردم برای خرید لباس به سرو می رفتند (!) اجناس اعلا و قیمت ها بالا بود (!) و همیشه یک بازار درجه یک بود ... وسوسه ی جنس خوب و خرید تنها یک عامل بازدارنده می تواند داشته باشد و آن بضاعت خرید است ... یعنی آدم جیب اش پر پو ل باشد یهو می بیند که برای شونصد سالش خرید کرده است و هنوز سیر نشده است !!!

برای ناهار به تنها رستوران موجود رفتیم ؛ رستوران گل (!) و انصافا ناهار خوبی خوردیم ... کارت چلوکبابی در نوع خود جالب بود و نوشته بود : به مدیریت چهار باجناق !!! آنجا را هم با شوخی و دلخوشی گذراندیم که خودش حکایتی بود ...

و اینهم به رسم تشکر از غذای خوب ... تبلیغ در انیستاگرام !!

بعد دوباره به بازارچه برگشتیم و کلی دور زدیم و حرص خوردیم (!؟) من عادت دارم که وقتی وارد یک فروشگاه بزرگ می شوم اجازه می دهم تا یک جنس خوب خودش مرا صدا بزند و بعد می روم به اجناس سرک می کشم !! این هم یک نوع سرگرمی و یا خبرگی رد خرید است !!؟؟ وارد یک مغازه شدم و ایستادم و دیدم از دور کفشی صدایم می کند ، رفتم و برداشتم و دیدم واقعا که دارد صدایم می کند فقط کمی گران بود و دلم نیامد بخرم (!؟) در یک مغازه دیگر هم داشتم رد می شدم که کت شلواری صدایم کرد و رفتم دیدمش ، چیز فوق العاده ای بود ولی با زنخریدم (!؟)

یادش بخیر در ایام جوانی (!) با داداشم که در تهران زندگی می کند می رفتیم و ساعت فروشی ها را نگاه می کردیم و تخصص اش در انتخاب ساعت خوب بود و از ویترین یکی را نشان می داد و وقتی قیمت اش را می پرسیدیم می دیدم بهترین و گران ترین ساعت آن مغازه بود (!!) و کلی می خندیدیم ...

حوالی ساعت 6 بود که عزم بازگشت کردیم ، مسیر بازگشت بمراتب شلوغتر بود ولی راه خوب و ترافیک روان کاری با اعصاب آدم ندارد !؟!؟

و رنگ پائیز که همه جا پاشیده شده بود !!