مرگ تدریجی وبلاگ ...

چند وقتی بود که با جمله دیروز مطلب را بروز می کردم و این تاخیرهای ناخواسته ولی اجباراً و  رفته رفته به اینجا ختم شده است که حالا باید با عبارت چند روز پیش شروع بکنم ...

در این چند روزی که بدون یادداشت گذشت مطالب قابل تامل و قابل درجی وجود داشتند که اگر یادم نرفته باشند در مورد هر کدام می شود پست جداگانه ای نوشت ، از جمله در مورد پیاده کردن یک مصاحبه روی کاغذ و مسائلی که در ضمن و حاشیه ی آن وجود داشت !! و ایضا کاری که برایم پیش آمد و مجبور شدم تا سه روز بروم چاپخانه ی دوستم و کاری که نمی دانست چگونه شروع کند را به پایان برسانم !! ایضا یک مورد بحث خودمانی در خانه ی مادربانو در مورد دین و اعتقادات و ... بود که آنهم به نوبه ی خودش خیلی جای کار داشت و نوشتن اش خالی از لطف نبود !! از همه تلخ تر امممما خبر فوت خواهر یکی از دوستان قدیمی بود که در کوه اتفاق افتاده بود و بعد از برخورد به زمین از ناحیه جمجمه دچار مصدومیت شدید شده و بلافاصله فوت کرده بودند !! خبر را از طریق تلفن که از مشهد برایم شده بود گرفته بودم و ... و من امروز قبل از ظهر رفتم در مراسم تشییع جنازه و از اخبار حاشیه ای و ماوقع اطلاع کامل یافتم !!

اینها همه شان یک طرف قضیه ولی داستان نحوه ی رفتن من به سر خاک و تشییع فرق دارد و قبل از همه نوشته بشود ، بهتر است ...

از خانه با اتوبوس به شهر رفتم و طبق معمول ایستگاه پایانی پیاده شدم و بعد سری به چاپخانه زدم تا ببینم کارهایی که دیروز عصر تمام کرده بود و می گفتند عجله دارند را برده اند یا نه (!؟) حرفهایی که مردم می زنند را ملاکی برای شناخت شخصیت شان بکار می برم و البته نه اینکه با یک حرف کسی را محکوم بکنم ولی تکرار یک سری رفتارها می تواند شاخص خوبی برای شناخت شخصیت دیگران باشد ... کارها را برده بودند و از این بابت آن فرد لطف بزرگی در حق شخصیت خودش کرده بود (!!) یک طرح نیمه تمام داشتم که باید برای صاحب طرح فرستاده می شد و نشستم تا چند تا ایراد را رفع بکنم که دیدم ساعت 10/55 شده است و مراسم تشییع سر ساعت 11 اعلام شده بود ...

قبرستان بقائیه در انتهای محله ی مارالان می باشد و از چندین سال پیش به خاطر اینکه جا برای دفن ندارد ، فقط کسانی که ساکنان قدیمی آن محله بوده باشند و یا جای قبر داشته باشند و یا دفن در محل قبر مردگانی که خیلی وقت پیش فوت کرده  است و ... را اجازه دفن می دهند (!!) جائی که بودم با آنجا فاصله ی زیادی نداشت و نیم عرضِ شهر بود (!!) و خیلی هم شلوغ و پرترافیک (!!) و من برای رسیدن به مرکز شهر نیم طولِ شهر را طی کرده بودم (!!) خلاصه اینکه گوشی را بیرون آوردم تا با اسنپ به آنجا بروم که تاخیر کمتری داشته باشد و ناگهان شیطان که در راس امور مخابرات می باشد و ایضا جهان اینترنت و ... مرا اغفال کرد که حالا خیابان ها شلوغ است و بزن روی گزینه ی اسنپ موتوری تا زودتر و راحتتر برسی !! ( من هم با اینکه میانه ی خوبی با شیطان ندارم ولی نمی دانم چرا غالبا راه مان با هم همسو می افتد (!!) و البته می دانم که او غالبا دنبال من راه می افتد و می آید !!! ... )  زدم و درخواست موتور کردم !!

موتوری که رسید دیدم شال و کلاه کرده است و از پف شلوارش معلوم بود که صبح که بیدار شده است ، لحاف را دور خودش پیچیده و سوار موتور شده است !! سوار شدم و گفتم : " من فکر کردم یک هوندا هزاری می آید که موتور درخواست کردم والا دوچرخه که به این موتور تو شرافت دارد !! " بنده خدا هر وقت می خواست حرف بزند می گفتم : " تو حواست به جلو باشد ؛ من از طرف هر دویمان حرف می زنم !! " خلاصه اینکه دویست متر اول خیلی هم بد نگذشت و کم کم دیدم که دارد گوشهایم یخ می زند و بعد کم کم زانوهایم داشت از سوز سرما درد می آمد و خدا را شکر هنوز چانه ام گرم بود و حرف می زدم ... کلاه زردی هم گذاشته بود و به او گفتم : " این چه رنگیه انتخاب کرده ای !؟ آدم فکر می کند با کله رفته است توی بشقاب نیمرو !!؟ " بنده خدا گفت : " حالا خوبه که کلاه دارم و به کلاهم گیر داده ای ، تویی که من می بینم اگر تابستان همراه من شده بود حتما به کله ی کچلم گیر می دادی !! " گفتم :" فکر می کردم فقط خدا ستار العیوب است ، این کلاه هم باندازه ی کافی ستارالعیوب تشریف دارد !! " کمی توی پیاده رو و کمی در خط ویژه تاکسی ها و کمی هم خلاف رفتیم و رسیدیم به قبرستان !! وقتی می خواستم پیاده بشوم یک ماشینی آمد بطرف من ؛ دقیقا به حالت شیرجه و ترمز زد !! یهو دیدم که یکی از دوستان می باشد و مثلا خواسته خوش و بش بکند ( حالا چقدر به این ترمز های وطنی اعتماد دارد ، خوش به حالش !! ) خانمش هم جلو نشسته بود و گفتم : " خوب شد چیزی نگفتم هااااا !؟ " گفت : " چون می دانم چیز نمی گوئی این کار را کردم والا اینطوری بطرف داداشم نمی روم !! " گفتم : " البته که حرف نامربوطی نمی زدم و شاید می گفتم که من اینجا آمده ام ، بروم سر خاک نه زیر خاک !!! "

سر قبر خیلی شلوغ بود ، البته متوفی یک خانمی بود که دو فرزند دارد و چون خیلی وقت است که ساکن چهار قدم مانده به همین قبرستان بودند ، احتمال اینکه فامیل و همسایه و اصناف و ... بیاید زیاد بود و همچنین تعداد زیادی از پیشکسوتان و کوهنوردان هم حضور داشتند و روی هم رفته اصلا اوضاعِ خوبی نبود !! حضور من برای برخی ها زیاد هم خوشایند نبود ، چون اصلا با این جماعت تازه به دوران رسیده ی کوهنوردی میانه ی خوبی ندارم و می دانند که خیلی از برنامه هایی که اجرا می کنند را هیچگاه تائید نمی کنم و اینکه چون آسمان صاف است فردا برویم کوه را قبول ندارم ؛ آنهم در دیماه و وقتی اصلا زمین خوب نیست و ... اصلا چرا خیلی ها باید انگیزه های غلط و حال خراب و روانی شان را ببرند به دامان طبیعت !؟!؟

و داستان این افتاده و مردن و نحوه برگرداندن جنازه هم بماند برای بعد ...