برره ...

جمع صبحانه ی ما در کارگاه متشکل شده است از یک عده آدم که از هر دریچه ای به دنیا نگاه کرده اند و به صرف این نگاه کوتاه شده اند خبره ی آن دریچه ... مثلا یکی از همکاران شاید 25 سال پیش یک ماه رفته در آبادان کار کرده و حالا خود آبادانی نمی تواند پیش او از شهرش حرف بزند چون این خود را خبره تر می داند !!!

حالا این وسط جایگاه من کجاست ؟ رئیس شان هستم !!

 

بحث های نیم ساعتی که دور هم می نشینیم تابع قانون و ضابطه ی خاصی نیست و مانند ماشین سواری بچه ها که در پارک ها وجود دارد باید فرمان را چرخاند تا بحث راهش را پیدا بکند و جلو برود ، زیاد جلو رفتن هم فایده ندارد و البته راه ندارد و باید هی دور زد و خوش بود !!

اول حرف از والیبال شد و بازی ایران و پورتوریکو و ... یکی از دوستان که در خالی بندی ید طولایی دارد رفت رو منبر و به بقیه توضیح داد که اصل قضیه والیبال چیه و سر هرچند جمله که می گفت مرا هم شاهد می آورد که " چیزی که من می گویم را فلانی می داند ... " وقتی که شنونده ها افتادند به چشم و ابرو بازی و شکلک درآوردن گفتم : " به قد و قواره ی نیم متری این نگاه نکنید ، این دوست فلانی است که چند سانتی هم از این کوتاهتر است ولی حداقل 40سال سابقه والیبال را یدک می کشد !! " بعد یکی دیگر از همکاران به دیگری گفت : " تو که فرق والیبال و فوتبال را نمی دانی و فقط برای تماشای تماشاچی ها نگاه می کنی اگر سوالی داری از این بپرس که حداقل بیست سالی والیبال بازی کرده !! " بعد ادعا کردند که حرفش خالی بندی است و کمی بعد تازه قبول کردند که من والیبال بازی می کردم ، جالب اینجا بود که از جمع حاضر کسی قبول نمی کرد که کارخانه تیم والیبال داشته !!! بحث جالبی بود ، آدم در کارخانه ای باشد و خبر نداشته باشد که چه فعالیت هایی در آنجا وجود دارد ، شاید هم سایه ی فوتبال زیادی بزرگ بوده و والیبال را ندیده اند ... گفتم : " از شما اصلا بعید نیست که ندانید ، وقتی خبر دادند که حضرت علی (ع) را در مسجد شهید کرده اند ، در شام یک عده از هم می پرسیدند مگر علی نماز هم می خواند که در مسجد شهید شده باشد !!!؟؟ " و بعد هفت هشت تا مورد درباره نحوه تعویض و وظایف لیبروی میدان و نحوه ی امتیازدهی و ... برایشان گفتم و برایم مسجل شد که همگی انشاءلله بخاطر عِرق ملی و نعوذبالله بخاطر تماشای تماشاچی والیبال نگاه می کردند و نیم درصد هم توی بازی نبوده اند !! صلوات ...

یکی از همکاران برای عوض کردن حرف کره زمین را چرخاند و رفت روی قضیه ی مولانا و ادعای اینکه ترکیه او را از خود می داند و ... و گفت : " من کاری ندارم مولانا مال کجا بوده و چه کار کرده ، ولی یک شعر دارد که من خیلی دوست دارم و خیلی هم تکرار می کنم و شروع کرد یک رباعی از خیام را خواند ... داشته باشید قیافه ی مرا که مانند مستشار در مجموعه قهوه ی تلخ به صورت همان فرد که داشت شع ررا دست و پا شکسته و غلط هم می خواند نگاه می کردم ، بغل دستی ام متوجه شد و صورتم را برگرداندم طرف تابلوی بالای سر کارگاه و نگاهم را آنجا قفل کردم ... همان فرد برای اینکه دیگران را هم متوجه کند از من پرسید : " به چه چیزی نگاه می کنی !؟ " گفتم : " بعد از خوردن چایی بلند شو و آن تابلو را درآر و ببر رنگرزی بده رنگ زمینه بزنند و بعد ببر پیش فلانی و بگو با خط درشت روی این بنویس " برره " و بیار بزن سر جایش !!!