دلسوزان جانسوز ...

امروز فقط یخ زده ایم ... 

بعد از یک روز تعطیل در و دیوار کارخانه شده بود یخچال صدهزار فوت !!!  

اندر حکایات روزگار ما چنین نوشته اند که دو تن از همنوردان خوش سابقه ی ما در چله ی زمستان رفته بودند همین کوه بالای سرمان ، و دیده بودند شیر آب باز مانده و آب دارد همینطور برای خودش هدر می رود ، خلاصه اینکه دو ساعت زحمت کشیده بودند و از دیوار صاف ( به بلندی 3 متر ) بالا رفته بودند و با زحمت زیاد شیر را بسته بودند و خلاصه اینکه از بابت این صرفه جویی که تشنگی شهر را نجات داده بود سربلند و خسته و کوفته به خانه برگشته بودند ...  

چند روز بعد که روز جمعه ای رفته بودند کوه دیده بودند که صاحب بوفه ی کوهنوردان کمی کهنه آتش زده است و کنار شیر آب گذاشته و به زمین و زمان ناسزا می گوید که نمیدانم کدام شیر پاستوریزه خورده ای ( و البته چطور !؟ ) آمده و این شیر را که باز گذاشته بودم یخ نزند را بسته است !!! راوی را من نمی شناسم ولی از قرار تا اسفند یخ آن شیر باز نشده بود !!! 

در کارخانه ما هم خیلی ها هستند که مصداق طلایی حیف نان (!) هستند ، این افراد برخی وقت ها یک حسی در خود متجلی می کنند و می شوند دلسوز کارخانه و کاری می کنند که مصداق مثل معروف " یک دیوانه سنگی به چاه می اندازد و چهل عاقل نمی توانند بیرون بیاورند !! " می شوند ... 

پنجشنبه ی گذشته یکی از همین قهرمانان حیف نان ، از سر دلسوزی آب تهویه های کارگاه را بسته بود که حیف است ، سر نرود !! شنبه متوجه شدیم که آب دو سه تا تهویه یخ زده است و امروز بعد از تعطیلی اربعین نصف آب کارگاهمان یخ زده بود !!! 

چقدر تاریخ زندگی ما مملو از این " حیف نان ها " هست !!!