شادمانی از ترس !؟

یکی از دوستان و یا شاید از دشمنان (!)  یک عکسی گذاشته بود که این عکس شما را به یاد چه چیزی می اندازد ؟ منهم یک عکس فرستادم که فعلا یاد این عکس !! و بعد برگشت و چند تا به من بد و بیراه گفت ...البته حق داشت و سن اش به آن سالها قد نمیداد و فکر می کرد که بیشتر از پدرش می فهمد در حالیکه خرج زندگی اش را در این سن و سال ، هنوز ، پدر احمقش می دهد !!

 

 عکس اول مجسمه سرنگون شده ی حافظ اسد ! در سوریه

عکس دوم سرنگونی مجسمه رضاشاه !در ایران

من شادی مردم ایران را بصورت واقعی ، در سال 57 ، دیده بودم و پخش شیرینی و حتی یک تکه از مجسمه ی شاه را ، دایی کوچکم ، به خانه آورده بود و خدابیامرز مادربزرگم ، از شدت نگرانی نمی توانست بخوابد و بعد از اینکه آن تکه را توی چاه انداخت ، خیالش کمی راحت شد !! و این روزها بصورت مجازی ( دستکاری شده و یا واقعی !! ) این شادی را در مردم سوریه دیدم ...

وقتی همه ، با همه ی تفاوت هایشان در یک شادمانی خیابانی شرکت می کنند ، تنها وجه مشترکی که می توان در بین آنهمه تفاوت پیدا کرد ، ترس از تازه به قدرت رسیده ها می باشد و کمی که آبها از آسیاب بیافتد (!؟) هر کسی راه خودش را می رود و ساز خودش را می زند !؟ 

حالا همه به ارتفاع کاری که کرده اند نگاه می کنند و خوشحال هستند !؟ چند وقت دیگر عمق فاجعه را خواهند دید ، البته در جهان سوم عمق و ارتفاع زیاد چشمگیر نیست و فقط جای آدمها را عوض می کند... 

وقتی انقلاب می شود همه دوست دارند خود را در جایگاه خیالی و بالا ببینند ولی بزودی جایگاه واقعی خود را پیدا می کننند و به فکر انقلابی دیگر می افتند و چند روز خوش بودن بیشتر و اینگونه می شود که برخی جامعه ها به کودتا و انقلاب اعتیاد پیدا می کنند !؟