روزنوشت ...

دیروز مراسم ختم داشتیم ... من چند دقیقه دیر به مسجد رسیدم ، البته بدون دلیل نبود این بار همسایه رفته بود بالکن و بعد از بسته شدن در ، دستگیره رد می کرد و برای همین با کت شلوار در حال امداد و نجات بودم !! من زیاد از کارهای فنی و دست به آچار بودن خوشم نمی آید و بدبختانه این کارها همیشه به تور من می خورد ...

 خلاصه اینکه بعد از فراغت از امر نجات راهی مسجد شدم ، تعدادی از فامیل هم از تهران و سراب آمده بودند ، البته سرابی ها ما بیشتر پایتخت نشین دیده می شوند تا تهرانی های ما !! خلاصه اینکه با رسیدن من کلی از دغدغه های مردم کاسته شد ، بدلیل اینکه از زمان های دور من ددر های فامیلی زیادی داشتم و سفرهایم طوری بود که جهان شمول بود برای همین تقریبا ریز و درشت فامیل را می شناختم و هنوز بعد از 10-12 سالی که این ددر ها را به ددر طبیعت تغییر داده ام باز آشنایی ام به اهل فامیل از همه بیشتر است ، با آمدن من صفحه عوض و غریبه ها یکی بعد از دیگری آشنا درآمدند و ...

از آنطرف هم مداح گیر داده بود به غریبی دایی جان و اینکه در سوئد و دور از وطن مرده بود و ... به برادرم که بغل دستم ایستاده بود گفتم : " آن دایی در سوئد بود و همه می گویند غریب بود ، این عموزاده که کسی نمی شناسدش مگر از او غریب تر نیست !؟ "

دایی دوطرفه غریب بود ؛ آنجا که بود غربتش جغرافیایی بود و اینجا که می رسید غربتش فرهنگی بود !!

===

گروه دیروز قله سبلان را صعود کرده و برگشته است ، تنها فردی که به قله نرسیده است از همه پرادعاتر بوده !! البته برنامه های گروهی به مذاق هر کسی نمی سازد و چه بسا با کمی مدارا او هم به قله می رسید ، بهرحال تجربه از همین شکست ها بدست می آید !!

از صبح تا عصر ، جسته و گریخته و از هر زبانی ، در جریان این صعود قرار داشتم ، در جمع بندی عصر به این نتیجه رسیدم که صعود موفق شان پر بوده از بی نظمی و حرکت های شخصی !!

از امروز خط و نشان ها برای صعود آینده ی قله سبلان کشیده می شود ، فردا دوربین را می آورند تا عکس ها را ببینم ، شاید از عکس ها حظی ببرم از تعریف ها که بجایی نرسیدم ...