زندگی های بی فلسفه !

حکیمی در راهی می گذشت ، دید مردی سرسفره نشسته و در سفره خربزه بود و عسل !! گفت : " این دو باهم نمی سازند ! " و دنبال کار خود رفت ... کمی بعد که برگشت دید آن مرد حال خوشی ندارد و بر خود می پیچد !! گفت : " من به تو گفتم که اینها باهم نمی سازند !! " مرد گفت : " اتفاقا با هم ساخته اند تا روزگار مرا بسازند !! "

 

روزگار مردم عصر ما هم حکایت آن مرد است و سفره اش !! این روزها مردم هر چه را دوست دارند ( صلاح و غیرصلاحش مهم نیست ! چون در تعریف لخت آزادی ، واژه های صلاح و غیرصلاح شبیه زنجیر هستند !!)، بر سر سفره ی زندگی خود می آورند و کاری ندارند که باهم می سازد یا نمی سازد و وقتی کارشان ساخته می شود !! بنای گله و گلایه می گذارند که فلان شد و بهمان شد !! تقصیر فلانی هست و بهمانی !! شاعر فرموده بود : صلاح مملکت خویش خسروان دانند !! و من مردمانی می شناسم ؛ در همین حوالی نزدیک !! که از خود هیچ ندارند و گمان می کنند که خسرو هستند و چه به آرزوهای مصلاحانه خویش دلبسته اند !!

کتابی گرفتم با عنوان " دعوت به فلسفه " که شامل یک سری یادداشت ها و نوشته ها و ... از ویل دورانت می باشد و در مورد کنار گذاشته شدن و مهجور ماندن فلسفه در زندگی انسان ها نکات زیبایی در خود دارد !! ویل دورانت حوالی سال 1981 از دنیا رخت بربست !! و نماند تا عصر جدید زندگی ما را ببیند !! یک عصر خالی از فلسفه با ژست های کمی فیلسوفانه !!