مهرانه (2)

دنیای مجازی امروز را با انواعی از تبریکات و خاطره گوئی ها و ... در مورد اول ماه مهر و از طرف شخصیت های مختلف شروع کردم !! بغیر از برخی نظر دادن ها که در من ایجاد نوعی حساسیت می کند (!) خواندن و رد شدن از سایر نظرها برایم چندان سخت نیست !!

یادم هست که تازه ازدواج کرده بودم و روزی در خیابان داشتیم باتفاق بانو می رفتیم که بانو ایستاد و با خانمی خوش و بش کرد و بعد گفت : " که او معلم اول ابتدائی اش می باشد و همیشه روز معلم را به او تبریک می گوید و ... !! " فقط گوش نیست که از یکی بگیری و از دیگری بدهی بیرون !! همین کار را با چشم هم می توان کرد !! بهرحال با شرایط خاطرات من این مسئله سازگار نبود و من یا معلمی را بیاد ندارد و یا اگر کسی را می شناسم بیشتر بخاطر حواشی مدرسه هست تا سیستم مدرسه و آموزش و ... !!

در میان انواعی از یادداشت های اول مهر (!) یک مورد برایم خیلی جالب بود ... یکی از دوستان که اتفاقا خیلی هم اهل می باشد و منسوب به خانواده ای تماما فرهنگی (!) چون هم پدر و هم مادر چهره های شاخصی در آموزش و پرورش شهر بودند و مادرش خدابیامرز سالها مدیر مدرسه بود و خاطرات پدرش از آموزش و پرورش شاید وزین ترین خاطرات موجود باشد !! ( چه مربوط به قبل از انقلاب و چه مربوط به بعد از انقلاب !! ) یک تصویر و نوشته را استوری فرموده بود :

خیلی از افراد جامعه ی ما  از چیزی گلایه مند و شاکی هستند ( در برهه ای از زمان !! )  و در عین حال از آن ارتزاق می کنند ( در برهه ای از زمان !! ) و بدتر اینکه امید دارند که اوضاع بصورت معجزه آسائی دگرگون شود !! یعنی فکر می کنند که اگر سیستم معیوب است (!) مربوط به بالادستی هاست و آنها که عمله و مزدور آن سیستم بودند و برای استخدام در همان سیستم معیوب سر و کله شکسته و پارتی و رشوه و ... داده اند (!) آدم خوب داستان هستند و می توانند در زمان اشتغال از مزایا استفاده بکنند و در زمانی که قطع رابطه کرده اند با شمردن معایب خود را تبرئه کنند !!!

البته این مورد انگار یک عیب فرهنگی است و شامل تمام رده های صنفی می شود ...

* من از کاریکاتور اصلا چنان برداشتی را نداشتم !!