دیر نوشت ...

دیروز اولین کارم رفتن به یک مراسم خاکسپاری بود ، فوت شده که پدر خانم دوستم باشد نواده ستارخان ( سردارملی ) بود !! یک قسمت جدیدی در آرامستان وادی رحمت افتتاح کرده اند که بار اولم بود آنجا می رفتم ، اگر همینطور سازه های قبرها را تقویت و بتنی بکنند در کوتاه مدت گورستان ها بزرگترین مجتمع های کشور خواهند شد ...

نمی دانم چرا کسی نمی آید به مردم بگوید همین سنگ را هم نگذارید بخدا نه از صواب مرده کم می شود و نه به جاودانی و عملش افزوده می شود !! حالا بگذریم که برخی می خواهند حتی مرده شان را هم توی چشم خلق الله بکنند و برایشان مقبره خانوادگی و سنگ قبرهای بزرگ و ... تدارک می بینند ... ای دریغ از یک فاتحه ی راه دور !! ، ای دریغ از یک سر زدن !!

===

بعد از مراسم خاکسپاری به شهر برگشته و بدلیل اینکه مسیرهای شمال و جنوب بخاطر وجود راهپیمایی در مرکز شهر قطع می شود قسمتی از مسیر را پیاده آمدم ، حداقل اگر حضور مثبت در راهپیمایی نداشتم با گذشتن از کنار جمعیت حضور خنثای خودم را نشان دادم ... چند تا شعار خانوادگی هم به اوباما و کلینتون و برو بچه هایشان دادم و راهی خانه شدم !!! شعار خانوادگی یعنی بجای گفتن " مرگ بر اوباما " به فرزندانش می گوئیم " یتیم بشین ایشالا !! " یا به خانمش می گوئیم " بیوه بشی ایشالا !! " 

===

بعد از ظهر هم رفتیم برای مراسم شام غریبان ، یک حاج آقای خیلی جوانی بالای منبر بود وقتی من رسیدم ... امروزه حاج آقاهای مسن بیشتر چشم شان به دهان مردم است و با ملاحظه تر حرف می زنند و برای همین مردم هم می دانند معنویت کلامشان را برای خر کردن آنها پائین آورده اند !! در عوض جوانترها تندتر و بهتر حرف می زنند و اشکال کارشان این است که نه سن شان و نه سوادشان در حد متکلم وحده بودن نیست !! ( این یعنی کارشناسی اهل منبر در حد تیم ملی !! )

===

اول شب خانه بودم و خبر آمد از همسایه های قدیمی برای تجدید دیدارذ به خانه مان می آیند ، منهم خوشم نمی آید این مواقع خانه باشم برای همین از خانه زدم بیرون تا یک ساعتی قدم بزنم ، در هنگام بازگشت وارد یک کوچه شدم تا میانبر زده باشم که یک گربه ی کوچولو آمد بغلم و شروع کرد پابپای من راه آمدن !! 

همان زمان برادر کوچکم زنگ زد که آمدیم خانه و حضرت مادر را برداشتیم و می خواهیم برویم بیرون برای شام ، خبر دادم که توی کوچه بهمراه یک فروند گربه در حال نزدیک شدن به خانه هستم !! چند قدمی نرفته بودم که برای برداشتن من از همان کوچه آمدند و موقع سوار شدن به بچه گربه گفتم : " همین اطراف باش تا برگردم !! " 

جای دوستان سفره های غیر رژیمی خالی !! رفتیم رستوران جلالی تا خدمتی به خانواده کرده باشیم ! مادرجان سفارش شیشلیک با استخوان دادند و ما هم به سفارشات دیگر پرداختیم ... ضمن دادن سفارش به مادرجان گفتم : " گمان نمی کنم زورت به شیشلیک برسد ، چرا که بقول حافظ برای خوردن شیشلیک آنهم با استخوان نیاز به یک جوان است که مردافکن بود زورش !!! ولی بهرحال سهم گربه از همین جا درآمده است ! " شام مرتبو مفصلی خوردیم و سهم بچه گربه را هم ریختم توی دستمال کاغذی و گذاشتم تو یجیبم و برگشتیم به خانه ... سر راه ابتدای همان کوچه پیاده شدم و گفتم : " شما بروید تا من سهم آن گربه را بدهم و بیایم ... " وسط کوچه که رسیدم یک پیش پیش آهسته گفتم و دیدم بسرعت برق از زیر یک ماشین آمد بطرف من ... غذا را کنار تیر برق گذاشتم و مشغول خوردن شد ......

از من به شما وصیت ، حتی اگر به یک گربه گفتید اینجا باش تا بیایم به وعده تان عمل کنید چه برسد به آدم ها و ....